Vandaag ben ik weer fijn aan het oppassen bij mijn nichtje en neefje.Nichtje is op dit moment mijn Typiste: zij tiept dit blog.
Achter in hun tuin op een kleedje, hebben we ons eeeeerg druk gemaakt in het betoverde doolhof.
Bedoeling is dat je met je pion allerlei schatten ophaalt, in een doolhof dat voortdurend verandert omdat je bij elke beurt een kaartje van het speelveld weghaalt. Het kaartje dat vrijkomt krijgt de volgende, die voegt het ergens weer in en dat verandert opnieuw de weg naar jouw schat.
Je kunt dus niet vooruit kijken. Je kunt ook niet bedenken hoe de exacte weg naar jouw schat zal zijn. Je kunt alleen maar als je aan de beurt bent, héél alert zijn en heel goed nadenken. Ondertussen mag je niet boos worden op een ander die jou van je pad afhaalt.
Het konijn Flip huppelde er ook nog eens vrolijk tussendoor. Dus af en toe werd de betoverde doolhof door elkaar gehaald door Flip!! En zo werd het bijna een zooitje.
Gelukkig zijn we nou nog allemaal vrolijk en blij.
Neefje levert ook z'n tekst bijdrage aan dit blog. (Riep net triomfantelijk: "Klaar!!") En nichtje typt 3 × zo snel als ik kan, deze laatste regels.
"Wou iemand nog wat zeggen??" vraag ik aan nichtje en neefje:
"Het betoverde doolhof was heel leuk!!" zegt neefje. Ik kijk verwachtingsvol naar links, naar Nichtje, die nog steeds druk typend is:
"IK KAN 15 KEER ZO SNEL TYPEN ALS TANTE MIRJAM!!!!!!!!!!!!!!!"
p.s. We hebben net het hele blog aan elkaar voorgelezen!! Neefje zegt: "Ik wil nog wat zeggen!!"
"KLAAR!!!"
