Dit weekend heb ik me weer eens gelaafd aan muziek. Voor 10 Euri, vier afgeschreven Cdeetjes. Te weten: Diane Krall; From this moment on, Maria Callas: La Divina, met haar bekendste aria's, Aafje Heynis, Nederlandse alt: 75, Dank sei dir Herr, ter gelegenheid van haar 75-ste verjaardag in 1999 en van Lais: Dorothea.
O, wat is de menselijke stem toch iets prachtigs. Ik beluisterde die Cd's ook in de hierboven genoemde volgorde en dan ga je van jazzy, droom, mellowsferen, naar passie, tragedie en breed uitgemeten, naar devoot, helder en intiem, naar middeleeuwachtige straatzang. En weer terug, want daarna deed ik dezelfde cyclus nog eens.
De eerste drie stemmen kende ik niet écht en ook dat kan me een rilling bezorgen: hoe voor het eerst zo'n stem in je ziel neerdaalt, die aanraakt en je mee verheft. Aafje Heynis zegt in het voorwoord: 'Zodra er muziek in m'n leven komt, ben ik niet meer bang.'
Zo is het maar net. Het is ook zo geweldig, om een lied te horen, en dat die dan snaren in jezelf beroert en dat daarna blijkt dat de woorden ook precies bij dat gevoel passen. Zo zong Heynis: Down by the Sally Gardens:... In a field by the river/ My love and I did stand./ And on my leaning schoulder/ she laid her snow-white hand. She bid me take life easy,/as grass grows on the weirs/ but I was young and foolish/ and now am fool of tears. Mooi ook, dat een vrouwenstem dit zo zingt.
Een heel andere aanrader is de dvd en daarbij de uitgave van de Revisor, 2006, nr 5, de avond van het liefdeslied, waar Nederlandse dichters en musici tezamen een liedje maken. Daar ken ik ook de Vlaamse groep Lais van, die een gedicht van Hafid Bouazza op muziek zette: Breng de accordeon , die de vriend is van de drinker, want hij spreekt met dubbele tong.
Die dvd, het was een tv uitzending, is zó hartverwarmend. De sfeer van verwachting, ontroering, vertedering op de gezichten van Gerrit Komrij, Frederique Spigt, Hagar Peeters, Ilja Leonard Pfeijfer, om er maar enkelen te noemen. De laatste wilde een hit en die kreeg hij ook van Ellen ten Damme: ze brengt het lied vaak ten gehore en alles en alles in muziek, draait uiteindelijk ook om de liefde:
Als ik de dorst drink van het wachten
en de tijd slik die jij morst
als ik de lange lege nachten,
leer begraven in mijn borst...
Liefde: uitgesteld, afgesteld, ooit beleefd en weer verloren, aanwezig en afwezig in lichamen, woorden, herinneringen, sensaties, een geur, een kleur, een smaak. En in muziek.
O, wat is de menselijke stem toch iets prachtigs. Ik beluisterde die Cd's ook in de hierboven genoemde volgorde en dan ga je van jazzy, droom, mellowsferen, naar passie, tragedie en breed uitgemeten, naar devoot, helder en intiem, naar middeleeuwachtige straatzang. En weer terug, want daarna deed ik dezelfde cyclus nog eens.
De eerste drie stemmen kende ik niet écht en ook dat kan me een rilling bezorgen: hoe voor het eerst zo'n stem in je ziel neerdaalt, die aanraakt en je mee verheft. Aafje Heynis zegt in het voorwoord: 'Zodra er muziek in m'n leven komt, ben ik niet meer bang.'
Zo is het maar net. Het is ook zo geweldig, om een lied te horen, en dat die dan snaren in jezelf beroert en dat daarna blijkt dat de woorden ook precies bij dat gevoel passen. Zo zong Heynis: Down by the Sally Gardens:... In a field by the river/ My love and I did stand./ And on my leaning schoulder/ she laid her snow-white hand. She bid me take life easy,/as grass grows on the weirs/ but I was young and foolish/ and now am fool of tears. Mooi ook, dat een vrouwenstem dit zo zingt.
Een heel andere aanrader is de dvd en daarbij de uitgave van de Revisor, 2006, nr 5, de avond van het liefdeslied, waar Nederlandse dichters en musici tezamen een liedje maken. Daar ken ik ook de Vlaamse groep Lais van, die een gedicht van Hafid Bouazza op muziek zette: Breng de accordeon , die de vriend is van de drinker, want hij spreekt met dubbele tong.
Die dvd, het was een tv uitzending, is zó hartverwarmend. De sfeer van verwachting, ontroering, vertedering op de gezichten van Gerrit Komrij, Frederique Spigt, Hagar Peeters, Ilja Leonard Pfeijfer, om er maar enkelen te noemen. De laatste wilde een hit en die kreeg hij ook van Ellen ten Damme: ze brengt het lied vaak ten gehore en alles en alles in muziek, draait uiteindelijk ook om de liefde:
Als ik de dorst drink van het wachten
en de tijd slik die jij morst
als ik de lange lege nachten,
leer begraven in mijn borst...
Liefde: uitgesteld, afgesteld, ooit beleefd en weer verloren, aanwezig en afwezig in lichamen, woorden, herinneringen, sensaties, een geur, een kleur, een smaak. En in muziek.
