- Ik weet nog niet wat ik wil worden, zegt nichtje L. terwijl ik de auto instap. Oef wat serieus, ja wat wil je worden, waar denk je dan over? Beroepskeuze, levenskeuze en dat net na mijn brunch. Maar ik zat natuurlijk op het geheel verkeerde spoor: we gingen immers naar een carnavalswinkel ergens in een Gelders gehucht, met het grootste aanbod van Gelderland.Een winkel vol. Bij binnenkomst kwam er een jongetje uit het pashok met een jurk aan en hij zette een pruik op met lange grijze vlechten. Verkleden en je transformeren, die lol die krijg je onder de rivieren nog een beetje mee. Volgens mij toch een aardige wijze om vanuit je hoofd af te dalen naar het hart, het vlees.
Ik vond een hoedje dat een Varkentje was, een lief kopje naar voren en vier poten die langs je gezicht bungelen. Past in mijn nieuwe Varkensliefde, maar ik heb het toch niet aangeschaft en ik heb nu al spijt. Carnaval had oorspronkelijk tenslotte ook iets van een functie om je fouten en zonden weg te louteren, de kleine politiek te becommentariëren, dat wat de gemoederen bezig houdt.
Ik heb een oud varkentjesknuffel weer een ereplekje in mijn kamer gegeven en varkensvlees heb ik niet meer gegeten sinds Jonathan Safran Foers Eating Animals. Zelden, dat een boek zo'n indruk op me heeft gemaakt. Al het vlees dat je eet, is gemarteld vlees, zo zegt hij. Maar toegegeven, ik heb wel spekblokjes gehaald. Die kleine dobbelsteentjes lijken geen vlees, maar ze zijn het natuurlijk wel gewoon.
Het is net of je een onbekend terrein betreedt, als je afscheid neemt van alles wat vanzelfsprekend is: hoe erg zal het gebeuren dat ik ga nadenken over alles wat ik eet? Ik hoop niet al te zeer, maar je hebt het niet geheel in de hand, zo blijkt. Afdalen van het hoofd naar het hart, zoiets moet het blijven.
Wat ik wil worden, ik weet het niet. Niks meer, geloof ik. Ik wil er simpelweg zijn. Afdalen van hoofd naar hart en weer terug, elke keer weer. Een verbondenheid met mensen ervaren, via boeken, gesprekken, muziek, televisie, kunst, film. En met sommigen wat meer concreet, via de woorden van mijn blog.
