De brug

Ik heb gisteren de eerste aflevering, van de tien, gezien van de Zweeds-Deense detective-thriller The Bridge: heel veelbelovend. De Brug is, toen hij werd gebouwd, de langste van de wereld, tussen Kopenhagen en Malmo, heb ik me ooit laten vertellen door bewoners van Malmo, waar ik kort te gast was. Het had in den beginne iets onvoorstelbaars: wat eerst een dag reizen was, helemaal om, was nu ineens in no time met elkaar verbonden.

De opening van de Brug behoorde tot een van de ontroerendste dagen van hun leven, vertelden ze me met glimmende ogen. Bewoners van Malmo en Kopenhagen waren elkaar wandelend over de brug tegemoet gekomen. Hoe dat was: de hele menigte, eerst in de verte, die langzaam naderbij kwam en elkaar dan kunnen omarmen: wildvreemden die zomaar in elkaars armen vielen.

Een brug is natuurlijk dé metafoor die gaat over verbinding kunnen leggen. En de kern daarvan is, dat die van twee kanten komt: aan beide zijden is een ijkpunt, een vast punt waarvanuit de verbinding gemaakt wordt. Dat maakt deze serie veelbelovend: Want midden op de brug, op de grens van Zweden en Denemarken, tot op de millimeter precies, wordt het lijk van een vrouw gevonden. Daar neer gelegd terwijl 45 seconden het licht op de brug uitging. Dan blijken het twee lijken te zijn: de bovenhelft van een Zweedse politica, de onderhelft van een Deense prostitue, die daarvoor een jaar ervoor al, is ingevroren.

Er blijkt dus over te zijn nagedacht. Luguber: er komt een cd met een stem die aankondigt dat dit eén van de vijf zaken is en er dus spannende tijden komen. Men denkt dat het de dader is, maar de acteur van de stem, die meldt zich bij de politie: hij heeft het al meer dan drie en een half jaar van te voren ingesproken, hij dacht voor een spionagefilm ofzo. Dit eerste misdrijf stelt aan de kaak dat de wetgeving niet rechtvaardig is: niet alle mensen zijn gelijk daarin.

Het onderzoek wordt samen geleid door een inspecteur uit elk land: en ook hier wordt gespeeld met het idee van tegendelen: Zij, de Zweedse, is een eigenaardige vrouw die nauwelijks slaap nodig heeft, bijna gevoelloos lijkt, maar gigantisch snel analyseert en dingen ziet. Hij, de Deen loopt kreunend rond, hij heeft net een sterilisatie achter de rug en de emotie lijkt als testosteron uit hem te ademen.

Enfin. Ik ben benieuwd naar deze serie. Het zal bij mij gaan werken als een verhaaltje voor het slapen gaan. Een verhaal dat tegelijk je ergens in de diepte blijft kriebelen. Zoals een sprookje. Al zal deze niet zal eindigen met:En zij leefden nog lang en gelukkig.Alhoewel? De brug blijft bestaan, tenminste in het echt.