woensdag 23 oktober 2013

Levensvreugde: een wandeling

Wat is dat een geweldige bof: om op de warmste Oktoberdag ooit, zo ongeveer, het zou 22-23 graden worden, helemaal vrij te zijn. Dat noopt om deze dag uitzonderlijk goed te besteden. Eerst googelde ik bij WeerOnline: mijn eerste idee was om naar zee te gaan, Maar Castricum kreeg maar een 6 als rapportcijfer. En Maastricht een 8. Maastricht dus, zo zuidelijk mogelijk: ik heb de NS-wandeling Het Savelsbos gelopen van 23 kilometer van Maastricht naar Eijsden. En op de terugweg in het donker met zo'n schommelende kraktrein uit België.

Het was zó prachtig! Langs lichtgele mergelgroeven, holle wegen, oude fruitboomgaarden en nieuwerwetse korte stammen vol rode appelen, kastanjes op kleine bospaden boven in het wilde Savelse bos, alleen maar zandpaden, de heuvelen op-en-af, vergezichten, met korte mouwen en opgestroopte broek en half in je blote bast je boterhammen opeten op een windstil plekje met in de verte uitzicht op de Pietersberg.

Wat een heerlijkheid: je lichaam als vervoersmiddel, je geest gedragen in je lijf, je benen en voeten onder je die licht en bijna zwevend de weg gaan. Soms kan ik dat hebben: je zo gedragen en vervuld voelen, zo helemaal in mijn element.

Vandaag wees iemand me op haar nieuwe ontdekking. Hij heet Adyashanti, een redelijke jonge Westerling, die praat over 'inzicht',  'verlicht-zijn' en alleen maar de nadruk erop legt hoe simpel het is. Op You Tube zijn veel lezingen te vinden met aansprekende titels als: Relationship with thought, What do you really want, What happens when I stop doing? Religieuze tradities wijzen vaak op het moeizame van 'wakker-worden'. Hij zegt: het vraagt alleen de totale wil om in de diepte van je ervaring te kijken, in het hier-en-nu en helemaal eerlijk tegen jezelf te zijn:  alles van jezelf te accepteren en alles ook te delen. Je hoeft nooit alleen te zijn.

There is a great space
in which this moment takes place
there is a great silence
that is listening to you thoughts.

Dát is de ervaring van zo'n dag waarin je het de hele dag door verwezenlijkt en het zo is. Als basis is het er altijd: Levensvreugde onstaat niet omdat je levensomstandigheden optimaal zijn. Het is er wanneer je al je gedachten en gevoelens kunt leiden naar de stilte.

Wanneer je niet oordeelt, niet vooruitplant, niet denkt aan wat had kunnen zijn of wat zal zijn: Levensvreugde is een acceptatie van wie je bent met alles wat daarin goed is en niet gaat zoals je zou willen. En wanneer je datzelfde van een ander kunt accepteren: ja, dan is het leven als een altijddurende wandeling vol zon en licht, in een landschap met telkens andere doorkijkjes en vergezichten.