Alle thema's uit die tijd komen aan bod: het platteland tegenover de stad, in de personen van de zoon van de kolenboer, Bob Somers die naar de stad trekt en bij de revue wilt, en zijn vader die hem dat kwalijk neemt en hem niet meer wil zien.
De opkomst van de elektrische apparaten via de winkel van de familie Van Woerkom op wiens dochter Jeanette, Bob verliefd wordt. Op tedere wijze wordt het goede huwelijk van haar ouders neergezet: zij, geweldig gespeeld door Annet Malherbe, test alle nieuwe snufjes in haar huishouden, ze hebben er erge lol in. De eerste tv, de stofzuiger, een scheerapparaat., krulspelden, een broodrooster, een eierkoker.
De gegoede burgerij, de middenstand tegenover de wereld van de artiesten en de revue. Dat dit een schandelijke wereld was, die een man geen zekerheid kon geven en hij immers, moet het brood op de plank brengen. De vrouwenemancipatie: de wet dat vrouwen handelingsbekwaam werden. Schoevers, dé enige opleiding tot secretaresse voor een vrouw om verder te komen, maar dan moet je niet zwanger raken. En dan de Tupperware-party als inkomstenbron, of emigreren naar Amerika, het land van alle mogelijkheden.
Ik kom niet uit de vijftiger jaren, maar realiseerde me ineens dat een vriendin van de middelbare school wel vanuit die tijd is opgevoed. Die wilde naar Schoevers, deed aan Tupperware en droomde van Amerika. Ik kon toen niet goed aangeven waarom ik niet met haar zo'n Tupperware-feestje wilde organiseren. Want ik vond het wél leuk om al die plastic bakjes en bekers en snufjes die uit de dozen kwamen uitgebreid te bekijken.
Kortom: een heerlijke serie, rondom liedjes die door Wim Sonneveld bekend zijn geworden. Heel, knap hoe elke aflevering begint met een liedje en daarin het verhaal versneld verteld wordt. Van Bob en zijn liefje Jeanette, zijn groei in de revue. Alles klopt er, tot in de kleinste rekwisieten, alles is met zorg samengesteld. Ik kwam twee avonden helemaal vanzelf in een heel goed humeur.
