Een jaar geleden ofzo kwam ik erachter dat dit 'larpen' heet. De vriend van oppaskind E., 26 jaar , doet er ook aan. In zijn dagelijks leven een student in de scheikunde , maar in zijn vrije tijd verplaatst hij zich in een middeleeuws karakter en besteedt zijn vrije weekenden, ergens in de natuur en begeeft hij zich in een spel, dat in grote lijnen tevoren door anderen van de groep geschetst is, maar actueel wordt door wat een ieder ter plekke doet.
Intrigerend toch. Je hebt middeleeuwse markten waar een ieder alles kan aanschaffen wat bij die tijd hoort. Ik ben daar ook weleens geweest. Bijna iedereen loopt rond in middeleeuwse kleding en speelt zijn of haar rol met volle overtuiging. Van pestlijder tot kloosterling. Van ridder tot tovenares of genezeres of waarzegger. Van koopvrouw tot jonkvrouw. Van koning tot beul. Enzovoort. Veel mensen hebben, naast alle second-lives op internet, ook een personage in het semi-real life.
Larpen is de afkorting van live action role playing game.
Het lijkt mij meer dan een escape: het is een oefening om via een omweg andere kanten van jezelf te ontdekken en uit te proberen. En ook te verdwijnen uit deze moderne tijd waar alles onder controle lijkt, vol comfort. Gisteren las ik in één ruk het young-adult boek Saeculum van de Duitse Ursula Poznanski. De titel, het Latijns voor 'eeuw', is de naam van zo'n spelersgroep, die in een Pinksterweekend bij elkaar komt om zich consequent in de 14e eeuw te wanen. Nieuwkomer Bastiaan blijkt zijn bril niet mee te mogen nemen.
Het was een aparte leeservaring. Zo'n boek gedurende die heerlijke dag in de tuin; met mijn stoeltje de lentezon volgend en je koesteren in de warmte. Het verhaal bevatte thriller-achtige elementen, waar de perspectieven van bijgeloof en nuchter verstand steeds met elkaar in gesprek waren. Ik voelde me terug in mijn kindertijd: toen ik ademloos de boeken van Enid Blyton las, van de club van Vijf. Die maakten ook spannende avonturen mee, vaak ook in de natuur. Ze raakten bijvoorbeeld opgesloten in een grot en hadden tegelijk het vermoeden dat iemand ze dat aandeed en ze niet alleen waren. Zo was het in dit boek.
