Uh? ja, dus die jurk. Dus zij googelde de jurk op haar smartphone en duwde de afbeelding voor ieders neus. Wat zie jij? Ja duidelijk, evident: een blauw-zwart gestreepte jurk. Zag ik. En B. ook, en L. ook. Maar toen zag E. het en riep volkomen zeker van haar zaak: ik zie een goud-wit gestreepte jurk! Nee, dat kán niet. En toen bleek G. oók overduidelijk een goud-wit gestreepte jurk te zien.
Dezelfde afbeelding op het mobieltje, met dezelfde lichtval. 'Ik weet ondertussen dat ik 's ochtends een goud-witgestreepte jurk zie en 's avonds altijd zwart-blauw', zei B. Dat kan dus ook nog. Je vraagt je af of dit alleen maar bij deze jurk kan blijven. Dat kan toch niet? De wereld moet volgepropt zijn met voorwerpen en verschijnselen, die volkomen verschillend worden waargenomen. Alleen weten we dat niet van elkaar.
Er is een wetenschappelijke verklaring voor. Iets met lichtkegeltjes die we verschillend filteren. Wat voor de ene een doffe kleur kan zijn, kan dus voor een andere sprankelen. En kan ook nog eens een andere kleur zijn. Hoe kun je daar nou achter komen? 'Blauw kan voor de ene, de ene kleur zijn en voor een ander, een heel ander en dan kun je het dus wel eens met elkaar zijn, dat je allebei in een blauw huis woont.
Deze gedachte doorgedacht, heeft iets duizelingwekkends. Zo schijnen de meeste mensen te dromen in zwart-wit, ofwel in vele tinten grijs. Wat ik daar nou niet aan snap is, dat je dan toch altijd weet dat je droomt? Die mensen bevinden zich dan toch altijd in een lucide droom? Omdat de 'gewone' wereld tenslotte gekleurd is. Maar zo is het niet. Want de meeste mensen weten nooit in een droom, dát ze dromen. Gek allemaal, heel gek.
