Ik heb al eerder een vertaling van de Koran in de hand gehad bij De Slegte. Al best vaak, trouwens. Maar het was een veel te dikke pocket en lag helemaal niet lekker in de hand, het uiterlijk van het boek riep niks op. En deze wel: in dundruk, papier dat ritselt, gebonden, met een degelijke harde kaft. Ik ben begonnen met het gewoon, van vooraf aan te lezen.
Wat meteen binnenkomt, is de zeer vanzelfsprekende gedachte, dat alle mensen één zijn, ze zijn allen met elkaar verbonden en God/Allah wil voor iedereen het beste en hetzelfde. Dus de aansporing om je aan de Zikaat te houden, geld te geven aan de armen en te zorgen voor de weduwen en wezen, komt telkens weer terug.
Dan denk ik: dit wereld- en mensbeeld is ergens zo fundamenteel waar: we zijn allen aan elkaar verbonden. En dan is er niks anders te concluderen, dan dat door de ogen van moslims, de wereld een zeer onrechtvaardige plek is, en het Rijke Westen, met hun dwaalgedachte dat Jezus de zoon van God is (ook dit wordt in een hoofdstuk uit de doeken gedaan), toch echt ver van God verwijderd is...
Ik heb ook de vertaling van Kader Abdolah erbij. De Koran is dus best een handzaam boek en bestaat uit 114 Soera's, geheel wisselend van lengte: de ene Soera beslaat maar uit 7 regels, de andere gaat bladzijden en bladzijden door. Abdolah noemt de Soera's 'verhaaltjes' en geeft ze titels, misschien uit het Arabisch afgeleid, zoals De Pen, een van de mooiste wat hem betreft, de Olifanten, De Nachtster, Het Ontwaken.
Abdolah laat hele stukken weg en eigenlijk vind ik het resultaat, als je de echte tekst erbij hebt, volgens Abdollah is mijn vertaling een 'zorgvuldige' vertaling, zoiets als wat Nico Ter Linden deed met de Bijbel in zijn serie 'Het Verhaal Gaat'. Het klopt ergens wel, en ergens lees je toch ook vaak alleen een eigen interpretatie van de schrijver. Verrassend genoeg, vind ik de zogenaamde helderheid van Abdolah vaak tekort doen aan de poëtische meerduidigheid die ik in de Koran lees.
Vaak doet de Koran me denken aan de psalmen. Het zit vol natuurbeelden en zoals in één psalm het Godsbeeld soms kantelen kan, van een God die straft, naar Hij die het geluk wil voor mensen, zo gebeurd dat hier ook voortdurend. Eén citaatje uit de Koran, waarin ik de ervaring van mildheid mooi vind uitgedrukt, in oude taal: En de gelijkenis van degene die hun rijkdommen weggeven, Allah´s welbehagen zoekende en hun ziel versterkend, is als een tuin op hooggelegen grond, die bij regen tweevoudig vruchten voortbrengt. En als er geen regen valt, dan is dauw voldoende. Allah ziet, wat gij doet.
