Robert Galbraith is J.K Rowling, van Harry Potter dus, en nu realiseer ik me dat het bij Harry Potter voor het laatst is geweest, dat ik wakker wilde blijven om door te kunnen lezen, meegezogen in die werkelijkheid die zo levend wordt in je hoofd. Wat is zij ontzettend goed! Na Harry Potter is ze eerst met een ander boek gekomen Een goede raad, dat zich afspeelde in een Engels dorpje met allerlei kleurrijke figuren. Dat boek heb ik halverwege weggelegd: Nee, ze is niet los van Potter gekomen, dacht ik toen: het is onderhoudend, schrijven kan ze, maar het Engelse platteland haalt het niet bij de magische wereld van Potter.
Maar nu denk ik dat ze een nieuwe Harry Potter heeft geschapen, maar dan voor volwassenen. Coroman Strike is net als Harry in zijn uiterlijk niet meteen een aantrekkelijke held te noemen. In plaats van een zwart brilletje heeft Coroman een kunstbeen, opgelopen in de oorlog in Afghanistan, hij is heel groot en dik en harig, tot en met rondom zijn navel, brrrr. In plaats van Hermelien, het super intelligente vriendinnetje is er nu Robin, die via een uitzendbureau secretaresse wordt, maar allengs zich ontpopt tot iemand die vliegensvlug zich een rol kan aanmeten en zo vitale informatie voor het onderzoek weet te ontfutselen en aanlevert.
Er zit al een vage love-interest in het verhaal geweven: Robin is net ten huwelijk gevraagd door de burgelijke, saaie Matthew en natuurlijk vind ze Coroman afschrikwekkend onaantrekkelijk, maar van Coroman weet de lezer al dat hij zich bewust is van de aantrekkelijkheid van Robin. En er zit al meer verweven, dan in een doorsnee detective: heel knap krijg je een heel verleden van Coroman mee: een moeder die groupie was en schijnbaar zelfmoord heeft gepleegd, maar Coroman vond als kind de feiten al niet kloppen, met een vader die rockster is, en bij wie hij een geldschuld heeft, plus een traumatisch oorlogsverleden.
Net als Harry Potter is Coroman 'anders' en nu dus een buitengewoon scherpzinnige speurder. Harry had last van een lidteken op zijn voorhoofd, Coroman van zijn kunstbeen, die hem naar het randje van hulpbehoevendheid leidt, terwijl hij trots en zelfstandig is, gesteld op zijn vrijheid. Dit ziet Robin haarscherp. Op het einde van het boek blijft ze toch voor hem werken en die scene, waar ze eigenlijk afscheid moeten nemen, om juist bij elkaar te blijven wordt ontwapenend lief verteld.
Het boek eindigt terwijl Coroman zonder prothese op de onderzoekstafel ineens een zinnetje in zijn hoofd krijgt: En zo werd ik een man. Na enige minuten kan hij de dichtregels terughalen . Volgens mij zijn ze uit de Odyssee en daarmee schept Rowling dus een nieuwe Odysseus. Ik kan niet wachten om in Zijderups te beginnen. De dichtregels zijn:
Ik rust niet uit van reizen; en ik drink
het leven tot het op is; ik genoot
enorm en heb enorm geleden, met
geliefden en alleen; aan land en toen
de zee met regenvlagen werd gekweld
door de Hyaden: en zo werd ik een man...
