woensdag 1 juli 2015

Mijn achterland

'Een lawaai, het hele weekend, een lawaai! zei nichtje L. die ik in een flits zag, terug van school in de proefwerkenweek, terwijl ik op weg was  naar het Beunings strand. Ze had met klasgenoten de mate van lawaai die een ieder had ondervonden in de dorpjes rondom de Groene Heuvels uitgewisseld. De ene kon alle woorden bijna volgen, de andere kon er niet van in slaap komen.

Dat is dus hun leeftijd en leeffase: zo'n driedaags popfestival dat Down the Rabbithole heet, naar aanleiding van Alice in Wonderland, die via het konijnengat in een wondere wereld terecht komt, kan hun nog niet boeien. Over een paar jaar is dat geheel anders. Dan trekt ze wie weet ook met een rugzak en een tent richting het festijn.

Ik, haar tante had dit wel nog overwogen. Ik had leuke foto's gezien van vorig jaar, bouwsels en kampvuurtjes op het strand, en dit jaar traden Blaudzun op en Patti Smith en haar band. Dat allebei op één dag, dus ik had wel zin in een dag participerend onderzoek. Ik ben altijd zo benieuwd naar nieuwe plekken waar jongere generaties vertoeven: plekken waar de fantasie en de vrijheid gevoed worden.

Maar de website gaf aan, dat je alleen voor alle drie de dagen kon boeken, want je gaat allemaal het Rabbithole in, of niet. Daar zit ook wel wat in. Dagjesmensen bederven dat en worden er een anachronisme. Dus, vers uit Oerol, met een natte tent, overwoog ik om daarnaar toe te gaan, daar in ieder geval mijn tent op te zetten, dan kon ie daar drogen, en wie weet daar ook te gaan overnachten. Al woon ik er een half uur fietsen vandaan.

Maar ja...ik wist het toch niet écht of ik dit wel wilde. Dus ik fietste naar The Rabbithole, gewoon maar eerst eens kijken, misschien zou ik de dag erop dan alsnog met kampeersspullen kunnen komen. Onderweg, door de weilanden heen, vlak achter mijn huis, onder de snelweg door, begint het boerenachterland.  Jonge mensen met rugzakken fietsten me voorbij en er passeerden busladingen vol: ook met allemaal jonge mensen daarin.

Aangekomen, het terrein bleek enorm, niet alleen het recreatiepark maar ook de weilanden eromheen waren geconfisqueerd en stonden al stikkens vol tentjes, allemaal tegen elkaar aan, keerde ik op mijn schreden terug. 'Nou, dat was een kort bezoek!' zei de veiligheidsman, die me tien minuten ervoor had gevraagd  of ik bij de artiesten hoorde of een van hun gasten was: ik kwam via deze kant aan.

Ik voelde me er te oud. Ik meende daar niet te passen. Alle recensies in de kranten zijn nu lovend. Iggy pop en Patti Smith: beide 68 jaar oud: dat kunnen de grootouders zijn van het jonge publiek: Zouden in The Rabbithole toch ook mijn eigen leeftijdsgenoten aanwezig zijn geweest? Misschien had ik wat heldhaftiger me door de zee van jongelingen en tentjes moeten begeven.

Wie weet, volgend jaar? Nu heb ik gisteren voor het eerst dit jaar een ideale zomerdag beleefd in de Staartjeswaard. aan de rivier. De eerste uren was ik er alleen. Toen kwamen er wat jongens die elkaar met water nat spatten. Een ouder stel dat er een boekje ging lezen, twee mannen die in de schaduw van een boom gingen BBQen. Twee wilde paarden achtervolgden elkaar, boten met grote zandhopen tuften voorbij. Het zou er de vijftiger jaren kunnen zijn, zo rustig en zo landelijk idyllisch. Vanavond ga ik weer, met avondeten mee. Daar twijfel ik niet over.