Hemel en hel

Het blijft, vind ik, wel een heel krachtige beeld: het antwoord op de vraag: Wat is het verschil tussen de hemel en de hel?  Stel je daarbij voor, dat je met heel veel mensen  aan een tafel zit, met allemaal heerlijke gerechten voor je neus. Maar je hebt geen handen om het te pakken: daarvoor in de plaats heeft een ieder hele lange vorken, maar die zijn te lang om het eten op te prikken en het naar je mond te brengen.

Welnu: het verschil tussen de hemel en de hel is deze: In de hel blijft een ieder zitten waar die zit, kreunend, en klagend en kermend: hongerig en onvervuld, alleen maar bezig met zichzelf.  Maar in de hemel...dan prikt een ieder het eten op haar vork en brengt het vervolgens naar de mond van een ander: zo voeden we elkaar.

Dit simpele beeld is op elke situatie toepasbaar: dat wil zeggen: het kan elke keer weer, corrigerend werken op je eigen houding: Blijf je zitten waar je zit, besloten in je eigen behoeftes, zonder oog voor een ander, zonder je bewust te zijn dat je zowel kunt geven, als ontvangen?

Of zie je langzamerhand, dat het aan jou is om zowel te willen geven, als te kunnen ontvangen? Dan belandt je vanzelf in de hemel. Dan ervaar je dat dit een dynamiek is, waardoor je deel krijgt aan het leven, deel krijgt aan elkaar.

Dan ervaar je dat je in alles onderling van elkaar afhankelijk bent. Dat dit niet een tekort is, maar   een rijkdom. Dat het aan mensen gegeven is om in aandacht en wederkerigheid met elkaar te leven.