Een paar dagen geleden liep ik vanaf Hilversum naar Zonnestraal: dat was een oud sanatorium, een heel markant wit gebouw met veel glas en nu is het, alleen in het weekend, een brasserie en artists in residence hadden er een schildersexpositie van de nu kale en lege ruimtes. Dat je daar dan vroeger naar toe kon met je tbc om te herstellen, in een piepklein kamertje met open deuren naar de frisse lucht, je dagen doorbracht met in-en-uit geschoven te worden: met bed en al iedereen naar buiten, zoals je ladekasten opentrekt en 's avonds weer naar binnen. Dat is ook zo'n beeld van het leven dat met jou en zonder jou de eigen gang gaat...
Daar naar toe wandelen, door bosrijke villawijken, over glooiende heide met bloeiende brem is een soort van ervaring die daar weer tegenover staat: zomaar zwervend wandelen maar wel naar een doel, elke stap een ander uitzichtje, de ruimte om je heen verkennen, een afstand afleggen, ergens aankomen.
En dan heb je nog: van het één in het ander vallen, zoals ik vanochtend had, in een onbekend Wijkcentrum: allerlei sleutels niet kunnen vinden en instant-oplossingen verzinnen om toch verder te kunnen, op zoek met een bezoeker naar een zaal, met een monteur naar de alarminstallaties, van het één in het ander raken en er lol in hebben als er weer een hobbeltje overwonnen was.
En dan vanmiddag bij de leesgroep in het klooster: elkaar spiegelen, mijmeren en uitwisselen wat dat betekent om een spiegel voor elkaar te zijn, hoe je van de ene kant altijd een spiegel bent voor elkaar, maar dat dit niet betekent dat iedereen hetzelfde ziet. Of dat iemand je sowieso waarneemt. Dat er ook een tere en broze kant aan is: het kan eng zijn om zelf degene te zijn waarin een ander zich wil spiegelen...
Dit is een raar blogje. Het gaat geloof ik, over verschillende wijzen van zijn en bewegen-door-de-tijd-heen. Ik beschouw het maar als de rek-strek-draai-spring bewegingen uit de Zumba. Zumba is ook een mooi beeld van een mogelijkheid van zijn: vrolijk worden van muziek en je ondanks de inspanning, of wellicht dankzij, je steeds lichter voelen: het leven dat dansbaar is.
