Zonder nadenken schoof ik er één aan mijn vinger. En nu kan die niet meer af! Oeps, dus.Het is een grote zilveren ring in de vorm van een druppel, die bestaat uit laboriet. Ik herinner me de aankoop nog goed, zo'n 15 jaar geleden. Een impulsaankoop. Ik liep langs een etalage in de Jordaan en zag die ring van onooglijk bruin-grijs in lichtblauw met goud veranderen toen ik langs liep.
Dat doet dat laboriet, liet ik me vertellen in het winkeltje. Ik kende de steen niet, maar het is wel precies wat mij altijd aanspreekt: dat dingen, mensen, maakt niet uit wat, meerdere verschijningsvormen hebben, en tegelijk wel uit één stuk zijn. Dus ik kocht de ring, deed deze meteen om en heb die ook jaren gedragen. Toen kwam de 'kloostertijd' en legde ik deze af. En nu... zit ik er weer aan vast en laat het ook maar zo.Ik heb eerlijk gezegd ook niet een keuzen nu: even wrikken om te kijken of deze toch terug schuift, is ergerniswekkend en pijnlijk.
Iets heel anders, nu. Vanochtend draaide ik de pluksla, die in een bakje op een plank op de verwarming staat bij het raam, om. Want de sla groeide richting het zonlicht, kreeg een scheef uiterlijk en ik heb toch ooit, heel lang geleden vernomen, dat een plant sterker wordt, als je die draait. Dan moet die moeite doen, om dat licht weer te zoeken.
En toen... meteen nadat ik het bakje gedraaid had, begonnen de blaadjes te trillen en te bewegen! Ik dacht eerst dat dit nog door mezelf bewerkstelligd was, bij het draaien, een 'nabeweging'. Maar het hield aan. Ik heb er minutenlang, misschien wel tien, naar gekeken. Een soort van opperste verwondering beving me. Die plant leeft! En reageert direct op een verandering.
Nuchtertjes, kon ik dat misschien wel weten... Zonnebloemen in een vallei in Italië, die ook de hele middag met zijn allen de zon volgden, hebben me al eerder verrast. Maar dit was zó direct en zó konkreet. Tôen ik een uur later keek, was de sla al bijna geheel weer gericht op de zon.
Pluksla: dat betekent straks wanneer zij nog groter is en in de grond komt, dat je de buitenste blaadjes elke dag ervan of kunt plukken, de sla groeit door en je kunt daar heel lang plezier van hebben. Maar nu ik deze primaire reactie gezien heb van de pluksla, hoe weet ik nou zeker, dat deze dan geen 'au!' zou willen zeggen omdat dit is wat deze voelt?... Oeps...
