Ach... Ik lees mezelf terug in een soort van taalgebruik, dat ik nog herken. En ik krijg een inkijkje hoe het dus echt vroeger was:
'De langste reis begint met de eerste voetstap' zei een chinese wijsgeer
papa kho ging heel vaak bij hem in de leer
want hij is een echte globetrotter, een wereldreiziger dus
en zijn passie om iets nieuws te zien raakt nooit uitgeblust
de ene keer ligt hij in het warme zand van de philippijnse eilanden
dan weer zit hij in Singapore bij een satéman met eetstokjes in zijn handen.
Vader op reis, Moeder thuis met de kinderen en met hen, vierde ze zijn verjaardag in 1969. De luchtpostbrief ging naar een Franciscaans klooster in Tokio, de St Joseph Friary. Ik lees in mijn kinderlijk handschrift:
Op het ogenblik dat ik schrijf is het kwart over 10 ('s avonds) en het is de dag van je verjaardag. Het was vandaag een fijne dag geweest we hebben bv dit allemaal gedaan: mama had haar eerste appeltaart gebakken die heel goed smaakte. Deze appeltaart aten we op terwijl we kerstballen maakten. En weet je wie later op de avond langs kwam? Meneer Arts. Hij bracht ook een appeltaart mee. Dus nu hebben we 2 appeltaarten.
Het blijkt dat Vader tussendoor al pakjes naar Nederland stuurde:
O ja nog bedankt voor de vruchten die je die meneer mee liet sturen. Ze waren verschrikkelijk lekker. Vooral die mangka. Ik heb de pit bewaard en gedroogd als herinnering. En ook bedankt voor die pop uit India hij was erg mooi. De tas met de vruchten kwam precies op A's verjaardag aan. A kreeg die zwarte tas van jouw. Ze is er erg blij mee. Ze sleept de tas mee door het hele huis.
A. is dus mijn zusje die vier dagen voor mijn vader jarig is. En ik spaarde klederdrachtpoppen uit alle landen waar vader geweest was.
Vandaag op de verjaardag van jou hebben we lekker gegeten. gebakken aardappelen, biefstuk, anna uit blik en champignons met uien. Het was heel lekker maar ik vind het toch niet zo fijn zonder jou.
Vader had het toch best goed voor elkaar. The best of two worlds. Thuis een liefhebbend gezin dat altijd op hem wachtte en reizen maar! En in hoeverre vertolk ik de gedachte van Moeder in het huwelijksgedicht:
Na het feest kwam de huwelijksreis
dat was op aarde een paradijs
naar een restaurant hier en daar
dat mag ook wel voor een pas getrouwd paar
Maar het feest was gauw afgelopen
Toen na een jaar lieten jullie het eerste kind dopen
ook gauw kwam het 2 e en 3 e kind
en het werd al een heel gezin.
Nou zijn we in de tegenwoordige tijd
het gezin heeft zich tot vijf kinderen uitgebreid
en nu zeggen wij
leef nog lang gelukkig en blij!
