Ik bestelde een mooi roodkleurig bokbiertje Huttekloas geheten, 'een misdadig lekker biertje' noemen ze zichzelf op het viltje met daarop afgebeeld een houten gevangenisstoel met boeien. Van zo'n naamgeving word ik al vrolijk, en daar klonk 'Manuela-a-a' gezongen door...? De echte Jacques Herb, zo bleek bij de afkondiging, maar dat heeft iets engs, want ik zag zo'n man met een ondefinieerbare leeftijd zingen, zonnebrandbruin en blondig haar: Als het de echte is, dan is hij het resultaat van talloze face-liften en Make-overs, vrees ik. Het liedje was rondom 1971 (!) een hit.
Het zonnetje brak door en ik ben dan écht aan het genieten. Een man kwam voor me staan en vroeg: selfie?, ja hoor, zeg ik dan, dus daar sta ik dan met twee hoofden dicht bij elkaar, ergens op zijn facebookpagina, wie weet? Wat zet hij daarbij? Het geheel duurde hoogstens 30 seconden. Een lange jongen danste rond met een heel grote pot gele Amsterdamse uitjes en deelde die met schwung uit, ik heb er twee tot mij genomen.
Ik had gewandeld rondom Zutphen, door de bossen van Warnsveld en terug langs de Berkel. Een wandeling die mij ook met weemoed beving want ik heb veel gewandeld langs de Berkel met vriend E. Maar die bewandelt nu andere paden, waar ik hem niet meer kan volgen... De dames met wie ik wandelde gingen, alvorens Grieks te gaan eten, een rustig café ergens binnen in. Nee, dat kan ik dan niet, mij laten opsluiten binnen, terwijl het ergens anders feest is.
Wandelaars houden van rust en niet van de drukte en mensenmassa's. Ik hou van mensenmassa's mits zij met zijn allen lol maken en vrolijk zijn. En ik hou van wandelen. Niet na hoeven denken en een groep volgen is soms heel prettig. Maar liefst wandel ik toch alleen. Het was een mooie herfstige dag.
