Stevig, aards en wel ja: ook graag vrouwenstemmen: Dan is het alsof ik mijn eigen vrouwelijk lichaam even mee kan geven aan hun kracht. Dus ik begon met Janis Joplin. En daarna Aretha Franklin en tot slot Jesse Norman. Zo. Die staan als een huis. Daarna trok ik mijn vest aan en ging in het donker nog even in mijn hangmat liggen met een sigaartje. Ik zag één ster fel fonkelen.
Ik heb net een gesprek gehad met de bedrijfsarts. Die sluit niet uit, dat mijn niet-tegen-kunstlicht-kunnen wel degelijk behoort bij klachten na een hersenkneuzing en dat die niet objectiveerbaar worden door een neuro-psychologisch onderzoek, waar ik zonder kunstlicht allemaal schriftelijke testjes moest doen.... Dus op naar een revalidatiearts en die doorverwijzing had ik al van de huisarts.
Ik hoor de rauwe stem van Joplin With a little help from my friends...
De nieuwe bedrijfsarts is een vrouw. Zo ook het nieuwe bureauhoofd. En ook de nieuwe huisarts. Ze zouden wellicht in een privé-situatie best vrienden van je kunnen zijn. Vrouwen die iets willen en die iets bereikt hebben, die daadkracht en zakelijkheid proberen te combineren met toegankelijkheid en menselijkheid. Tja, ieder haar eigen stem en stiel; sterren die fonkelen. Zo ook de mijne, op mijn eigen wijze.
