Wat ik zeker ga uitlezen is het stripboek van Chris Ware, Jimmy Corrigan : the Smartest Kid on Earth. Ik zag het liggen in de tweedehands afdeling van de boekhandel en wilde het meteen hebben, puur op de vorm en de tekeningen in mooie, milde kleuren, ik wist nog helemaal niet waarover het ging. Ik had het al bijna weer weg gelegd, zo’n impulsaankoop, maar bedacht me dat ik iPad bij me had, dus ik googelde ter plekke: het blijkt al een klassieker te zijn, het is uit 1999 en heeft de strip op een ander plan gebracht.
Het is geweldig: het verhaal van een volwassen man, eenzaam, terugblikkend in zijn jeugd,op zoek naar zijn vader. Soms wordt je op één bladzijde van weemoed in het heden, naar een herinnering uit het verleden en een fantasie over de toekomst gesleurd. Heel weinig woorden, alles zit in de tekeningen zelf.
In dezelfde vangst, noem ik het maar, vond ik van DC Comics, 9/11, volume 2. Heel veel verhalenvertellers en striptekenaars geven in en paar pagina’s ieder, hun visie en emotie over toen. Hier hoefde ik niet over te twijfelen: zoveel gezichtspunten en stemmen die letterlijk een gestalte krijgen,op zoveel wijzen. Voor mij komt dan Amerika te voorschijn in al haar diversiteit, de mengelmoes van al die immigranten, ooit. Maar ook de Indianen kwamen te voorschijn in een van de stripjes.
Ik heb dit soort stripverhalen en de graphic novel leren kennen in ABC, the American Book Center in Amsterdam, vroeger de Amerikaanse boekhandel, die mij al sinds de middelbare school horizonnen liet zien, die ik thuis niet tegen kwam. Er was bijvoorbeeld een uitgebreide afdeling met Gay & Lesbian Books, waar ik uren doorbracht. Ik heb een jaar lang elke week gespijbeld van school, dat kon toen nog, en liftte met Moeder mee, die dan werkte in Amsterdam. Dat jaar heeft mij meer educatie bijgebracht, dan school. Muziek zoeken bij Concerto stond ook altijd op het programma.
Ik heb het idee dat er nu ergens in de stad iemand woont die ook houdt van die vooruitstrevende Amerikaanse cultuur en die regelmatig haar boeken weg brengt, ik heb al eerder dingen gevonden. Dat is het grappige van tweede hands struinen: je ziet dan dat er een lading binnen is gebracht van iemand met hetzelfde lees -of eigenlijk geest-brein als jou. Van boeken van al dertig jaar geleden tot nu. Het maakt me altijd bewust van mijn eigen sterfelijkheid: ooit komen jouw boekenkasten, dus toch enigszins jouw hebben en houden, ook terecht op tweede hands planken. Of gewoon in de bakken oud papier, afhankelijk van de opruimers.
Welaan dan, het is allang tijd om op te staan, de zon verdwijnt nu bijna van mijn bed, waar ik nu al dwars in lig. Mmmmmm.... lekker lezen, nóg een keertje in de zon in de tuin, vandaag voel ik me, the smartest kid on earth, maar dan niet Jimmy, maar Mirjam.
