De zee zelf beweegt elke keer weer anders. Een paar dagen lang waren de golven hoog en woest, het beukte het strand op, zodat zich er een wal van zand langs de kustlijn ontstond. Vandaag waren de golven rustiger, maar het water kwam wel heel ver het strand op. Dus het aanzien van het strand is in vier en een halve uur geheel veranderd. De hoge wallen van zand waren op de terugweg verdwenen, het is er weer vlak en egaal en ruim geworden.
Bewegend zand... een bewegende werkelijkheid: gisterenavond een bericht van het supportteam van de immigratiedienst, dat de Exit Permit is toegekend! Nou moet deze nog wel komen.... Maar er doemt alweer een andere cliffhanger op: ik sprak de vrouw-met-het-rare-verhaal en die meldde dat de vliegtuigmaatschappij waarbij ik heb geboekt, Jet Airlines, failliet is verklaard, het personeel er maanden niet betaald is en er vluchten gecanceld worden. Bij de mail was er ook een bericht dat de tijden van mijn vlucht veranderd waren. Maar ik zag geen verschil met wat ik heb staan, hoe kan dat nou? Ik dacht juist zo veilig mogelijk, bij Schipholtickets een vlucht te boeken en bij de vliegtuigmaatschappij waarmee ik in december ook gevlogen had, prettige personeel, prettige sfeer aan boord...
Hopelijk is het gewoon maar een raar verhaal van de vrouw-met-het-rare-verhaal. Vorige week dacht ze dat het met Trump nu binnenkort gedaan was en de economische wereld zo ongeveer zou instorten; dan kun je nergens meer heen, zei ze. Ik kon het niet nalaten om terug te komen op haar verhaal, dat je in tempels rondom twaalf uur, lekker kon eten, allerlei voedsel dat word uitgedeeld. Ik zei dat ik het toch wel schaamtevol vond, om daar als Westerling gebruik van te maken, voor elke Indiër zijn wij rijk, dat eten is toch niet voor de rijken bedoeld?
Het wordt gegeven door heel rijke Indiase families zei ze, en aangezien die rondom de ashram van Ramana Maharshi in Tiruvennemelai zo corrupt als de pest zijn en ze heel veel geld van donaties in eigen zak steken, had ze er geen moeite mee. En in de ashram was het goed toeven, overal bloemen enzo. Dat eten was ook niet bedoeld voor de armen, maar voor Saddhu’s, dat zijn dus heilige mensen.
Ze kende een Duitse man, een saddhu, die in een grot leefde op de berg aldaar en tussentijds op de huizen van vrienden paste. Hoe komt hij dan aan geld?, vroeg ik. Nou, zijn vader stuurde hem elke maand 200 dollar, want die denken dat hij psychisch gestoord is, hij heeft nog nooit gewerkt.
Vervolgens zegt ze: ik vind eigenlijk dat je wel ooit in je eigen levensonderhoud hebt moeten kunnen voorzien, alvorens je het spirituele pad opgaat. Juist ja! zei ik, dus die vriend van jou is misschien toch geen heilige en dat eten van de ashram is dan ook niet voor hem bestemd! Ik kan hier aardig gedecideerd over zijn...
Ondertussen zie ik dat Jet Airlines dezelfde vlucht die ik heb geboekt van Bombay naar Amsterdam aanbiedt, met dezelfde tijden als ik heb staan. Een uur eerder of uren later, dat maakt me allemaal niet uit. Als de vlucht maar plaatsvindt op 9 april, de enige dag dat de Exit Permit geldig is. Ik moet er even niet aan denken om weer ergens te stranden en opnieuw met zo’n Permit te moeten beginnen. Dat ik hier vijf en een halve week gestrand ben, aan dit mooie strand, oké! Maar nu graag weer de dag beginnen met een bak koffie en de krant in mijn leesstoel, met uitzicht op mijn achtertuin.
