Raar dagje

Wat een rare dag. Ik was in de speeltuin rommel aan het  prikken en zie ineens een brandweerauto aan de andere kant van de omheining het bos inrijden. Even later komt een collega naar me toe met een ‘vraag die ik waarschijnlijk nog nooit in mijn leven heb gehad’: Of ik naar de uiterste punt in de speeltuin wilde gaan, waar met rood-wit plastic lint een stuk was afgezet. Het bleek dat 50 meter verder in het bos, een man zich opgehangen had.

Niet bekend is of hij er al hing, terwijl ik vlakbij dus, in dat lentebos op zoek was naar rommel. Of dat hij zich heeft opgehangen terwijl ik iets verder bezig was. Of ik iemand op een scooter had gezien? Het kan bij wijze zo zijn, dat hij gewacht heeft eer ik een eindje verder was, en daarna... Of ik het erg vond om daar in de buurt te blijven, kinderen op een afstand  houden.

Het  eerst wat je voelt is een soort van verkilling. Een drama vlak bij je, terwijl ik ondertussen genoot van het lentebos, de vogeltjes, de stilte... Er was al snel een witte tent omheen gezet, zoveel politie ter plekke, forensisch onderzoek, melde er eentje: mensen met koffers... en ik zat en bezemde nog geen 50 meter verder. Nog veel later kwamen er een paar jonge mensen, die elkaar tussen de bomen omhelsden. Is dat familie, zijn het vrienden, moeten ze straks het lichaam identificeren?

Er toen kwam er een gek gevoel alsof je naar een politie-serie kijkt. Wie is tussen al die mensen de inspecteur? Ik zag ofwel een Vera-type voor mij, of een inspector Morse of Lewis-type. Uiteindelijk zag ik een man in een lange jas met een zwarte hoed op.

Wel een beetje cliché als dat de inspecteur zou zijn... Ik zei tegen een paar kinderen, die de politieauto’s en agenten in het bos wel gezien hadden, dat die graag wilden dat iedereen een eindje van die wit-rode belinting bleef. Waarom, wat is er dan gebeurd? Nou, dat weet ik niet hoor... zei ik, geen idee... maar ze willen dat graag, dus dan doen we dat maar zo, toch? Opvallend, geen enkel kind vroeg door.

Twee mannen van de technische dienst, hebben de man echt zien hangen aan een boom.Er werd aan ze gevraagd of ze dat lint wilde spannen en toen waren ze er zo snel bij, dat de witte omheining nog niet geplaatst was.  Ik ben heel blij niks gezien te hebben... Mijn werkelijkheidsbeleving is al zo raar, ik ben nog steeds niet helemaal gegrond in Nederland. 

Nog geen anderhalve week geleden zat ik in het food center, in de middag. Wiki kwam bij me zitten: 'Wat denk je nu?' vroeg hij. ‘Dat ik nu hier zit en over een week, heel ver weg ben, helemaal in Nederland’ Hij legde heel even zijn hoofd op mijn schouder.