Gelukkig heb ik een vliegticket geboekt voor maandag, dus er is nog wat ruimte... Met opzet op maandag, want ik vermoedde al iets dergelijks. De hele site is ontworpen op vertraging, op je het heel erg moeilijk maken, waartoe? ’Typisch India’, kreeg ik terug te horen van iemand die meer dan 35 jaar geleden kapitein was op de grote vaart: in India is er altijd ‘iets’ aan de hand met de papieren...
Er is dat grote contrast tussen een soort van onzichtbaar netwerk dat mensen hier samenbindt, waardoor ze erg toegankelijk en aardig kunnen zijn en heel nabij kunnen aanvoelen. Zo was ik een paar dagen geleden bezig met de betaling van de Exit Permit en deed dat met de mobiel van de eigenaar hier, mijn eigen oude mobiel, Sammie, gaf geen sjoege, hij gaf me deze meteen en liet die ook bij mij, terwijl hij zelf weg ging.
De man die hier werkt, van wie ik weet dat zijn vrouw en hij tien jaar hebben gewacht op kinderen en uiteindelijk met een behandeling in het ziekenhuis van Chennai, nu twee dochters heeft, liep acher me langs en zei dan: 'Slow down...’ En een ander moment zegt hij: 'Do not worry, God takes care of you...everything will be allright.' Waarschijnlijk ben ik dan, zonder dat ik het doorheb, hardop aan het zuchten en het steunen. Maar het hélpt wel, zo’n zin uit een andere werkelijkheid. 'Yes, you are right', zei ik tegen hem, 'God takes care...'
Natuurlijk weet ik ook niet precies, wat je daarmee zegt, alleen is er de instante ervaring dat het alles enorm relativeert. En dat kunnen Indiërs dus erg goed. De vrouw met de doeken was in het weekend op het strand, in haar vrije tijd, ze droeg een lichte sari, ik herkende haar eerst niet. Maar zij wenkte me en liep naar mij toe vanaf de kustlijn, ze was er met de vriend van haar zoon, en met een peuter, die als een kleinkind voor haar is, zei ze. Bij mijn bericht de dag ervoor op haar werkdag, dat ik spoedig zou vertrekken, kwam ze even bij me zitten en dan zeggen we tegen elkaar: Happy to meet you. Over haar gang naar Tiruvennemalai, met duizenden, ze had het zelf over een miljoen mensen, met vuur rondom de berg van vuur lopen, zegt ze simpelweg: It makes me peacefull. Zo transparant kunnen mensen hier, er simpelweg ‘zijn’...
En dan is er dus tegelijk een India vol strikte regelgeving, vol obstakels en drempels... ik ga er nu maar even vanuit dat alles goed komt. Ik heb de travelticket nu per mail gestuurd naar het support team, al veelzeggend genoeg dat deze tegelijk met de site in het leven is geroepen. Als het hun taak is om te supporten , dan kunnen ze toch niet anders, dan die Exit Permi, nu aan alle voorwaarden is voldaan, betaald en al, deze mij op tijd toezenden, toch?...
