Vroeger, in de oudheid, ging ik standaard met de oppaskinderen, met buggy en al naar de maandagochtend markt en daarna gingen we wat drinken en eten bij de V&D boven, die heel goed geoutilleerd waren voor baby’s en peuters, er waren hoge kinderstoeltjes en flessenopwarmers. Daarna terug naar huis voor het middagslaapje. Nu was ik er voor het eerst in de regen en donker weer, en ik kwam niet voor de markt; gewoon wat slenteren, winkeltje in en uit in de Lange Hezelstraat, die ooit bedacht heeft dat alle moderne gevels wegmoesten zodat de oude sfeer terug zou komen. Nu voltooid en daar zijn nu de leukste alternatieve plekken en vintagewinkeltjes van de stad.
Op de markt liepen altijd veel buitenlandse mensen en studenten, maar in deze straat flaneerden nu vooral de jonge grijze pensionado’s. Waarvan ik er nu zelf ook eentje ben, dus. Pas in de middag kwamen daar dan de studenten bij.
Ik kocht er bijna een vintage kersthanger, een voor mij, kruising tussen een kerstman en een oude kabouter, op een gouden blaadje met de maan en twee sterren aan zijn zijde en ik viel vooral voor zijn jonge, verbaasde blik. Al bijna bij de kassa bedacht ik ineens: waarom weer meer zooi in huis, maak er een foto van, da’s toch ook genoeg? En zo geschiedde.
Ik eindigde de dag in de bieb, waar ik tot sluitingstijd tijdschriften en kranten las.
Maar eerst las ik tot over de helft in de beste stoel in de boekhandel, als een troon, in De Mierenkaravaan, één van de twee boeken voor de boekenclub. Nu hoef ik het niet te kopen, want het is nu ook als luisterboek beschikbaar in de online-bieb. Het is wel het soort boek dat op papier aan de leeservaring bijdraagt. Handzaam, niet al te dik en ik weet nu dat het in vier seizoenen het verhaal vertelt en het begint in de herfst. Het gaat over een biologische tuinderij en over Kiek de eigenaar, die de diagnose van MS krijgt en hoe het nu verder moet met haar bedrijf en alle vrijwilligers, wier perspectief er ook doorheeen vervlochten is. Evenals die van de talloze dieren en organismen, zichtbaar en onzichtbaarder, die op de tuin leven. De haas, de prei, de mesthoop. Het boek brengt je in een aparte staat van tijdloosheid, cyclische tijd en doelbewuste tijd mengen zich, het grote perspectief wanneer je alles tracht te overzien én dat van de ademende aarde en de krioelende chemie die al het leven in zich draagt.
Heel fijn om uit te luisteren in mijn boshuisje, schat ik in. En dit werd zo’n dag die ik daar weer nooit zo kan beleven.
