Kerststemming

 Heerlijk. Om weer in mijn boshuisje te zijn. Grootste voordeel van een paar dagen weg: geweldig weer de stilte en de natuur rondom je bewust appreciëren, in plaats van het gaandeweg gewoon te vinden. 

Meteen met Lidl de ‘kerstboom’ van het jaar gemaakt; een klein rood kerststerretje in de pot van de Ficus Benjamin, met twee dennenappeltjes-takken, gevonden op mijn wandeling van de bus terug, in de grond gestoken en de vier kerst’ballen’ erin opgehangen. Ik hoefde niet te twijfelen bij de aankoop ervan, met de watermeloen, symbool van het Palestijnse verzet, en een grote aardbei, een van mijn lievelingsvruchten. Uit de oude verpakking van de paprikachips wat glitterslingers geknipt.

Ook twee fijne kerstverhaaltjes uit de New York Times: Eindelijk eens een leuk bericht uit Rusland. Russische wetenschappers zijn bezig om de Siberische tijgers weer in het bos te introduceren en met succes. Deze twee tijgers, groeiden als baby met elkaar op en werden na 18 maanden in het wild weer losgelaten, met 120 mijl afstand van elkaar. Maar Boris wandelde vrijwel in een directe lijn weer naar Svetlaya en niet lang daarna hadden ze een nest met jonge welpen.

Een favoriete wekelijkse rubriek in dezelfde krant is Metropolitan Diary, vol hartverwarmende anekdotes van New Yorkers in hun stad, zoals bovenstaande. 

En daarna zag ik dit op Insta. Meteen een voltreffer in mijn hart. Troostend. Je weet niet wie de ‘you’ is, waarnaar men zich richt. Dat doet er ook niet toe. Het is de ervaring dat je het niet zélf bent, die je kracht geeft.