Als ik deze miniatuur zie, uit de twaalfde eeuw, van een vrouw, Maria de France, die fanatiek gedichten schreef, ze staat bekend om een verhalende collectie liefdespoezie, dan denk ik: gelukkig dat dit is bewaard, want het laat zien dat vrouwen altijd óók zelfstandige, hartstochtelijke voelende wezens zijn en geen aanhangsel van mannen, zoals wereldwijd nog steeds en steeds méér, voor de waarheid wordt aangenomen. Ja, in het verlichte Westen wordt, notabene door uiterst rechts, de schuld dan bij de Islam gelegd. Terwijl de door hen bejubelde Joods-Christelijke traditie even erg kan zijn. Wilders kan wel het woord ‘kopvoddentaks’ geïntroduceerd hebben, maar ondertussen lopen alle Joodse vrouwen ook met pruiken op rond, omdat alleen hun man hun echte haar mag zien. Dat valt niet op in een westers straatbeeld, maar het is in feite ‘erger’ dan een hoofddoek. Zo’n harige pruik kriebelt in de zomer op je hoofd, terwijl hoofddoeken ook nog eens de functie hebben om in de zomer het hoofd te beschermen tegen de hete zon en het in de winter beschut en warm kan aanvoelen.
Er ging toch elke dag een lichte huiver door mij heen, toen ik vorig jaar in New York in de late avond door een orthodoxe Joodse buurt liep naar mijn overnachtingsplek en dan de koppen op tafel zag in de verlichte huiskamers, waar al dan niet de pruik al aan was opgehangen. Terwijl de mannen tot ’s’avonds laat op straat liepen van en naar hun leerhuis.
En de christelijke Tertullianus, een theoloog uit de tweede eeuw, gaf mensen de dreigende, retorische vraag mee: ‘Realiseer je, je niet, dat Eva ook in jou zit?’ Eva, de bron van het kwaad, de slechte vrouw tegenover moeder Maria die zonder zonden is: dat waren de enige twee opties voor vrouwen en dat telt tot en met nu in de Katholieke Kerk: vrouwen kunnen geen priester worden, de ‘heilige preek’, met daarna de Eucharistie ,waar wijn en brood het bloed en lichaam van Christus worden, mag alleen door mannen worden voltrokken. Vrouwen betekenen niks binnen de katholieke clerus: Nu is er weer Thomas Quartier, ooit theoloog van het Vaderland, hoogleraar Katholieke Liturgie en monnik, en nu komt zijn emotionele en seksuele misbruik dan aan het licht: Hij verleidde een jongen door hem steeds over een grens te trekken: door met hem op één kamer te willen slapen, want dat hoort bij een goed huwelijk. Uuh?!
Als ik deze video zie, van Billie Eilish, die deze maand 23 (!) jaar wordt, waar ze een lied zingt dat alweer is voorgedragen voor een Grammy, net als haar album Hit Me Hard and Soft, een heel direct liefdesliedje, waar ze ook niet te beroerd is om de ander ook met ‘full of shit’ te bejegenen, zo gaat dat in de hartstocht, dan denk ik dat de mensheid toch echt wel heel veel is opgeschoten.
Vrouwelijke sterren bereizen de hele wereld, ze kunnen doen en laten wat ze zelf willen, ze hebben een miljoenen publiek, zoveel mensen relateren zich aan hun muziek. Het intrigerende van deze video is voor mij, dat zij hier tegelijk zo’n klassieke uitstraling heeft; die van een oudere ziel in een jong lichaam. Over dertig jaar kan ze er nog exact zo uitzien, alleen maar met wat grijze haren erbij en een rimpeltje en het liedje zal zeker de tand van de tijd weerstaan: Birds of a feather, we should stick together… Een krachtig beeld, ik zie erin besloten dat alle veren dichtop elkaar gepakt, vleugels geven, waarmee je kan opstijgen, verlost van de zwaartekracht.
Billie Eilish produceert en verzint ook al haar muziekvideo’s en hier zie je wél een bijna 23 jarige, in haar eigen ontwikkelde kledingstijl: alles los om haar lichaam, te groot, een beetje jongensachtig. Een onzichtbare kracht die aan haar trekt en haar doet wankelen en vallen. Tegelijk zit er in haar blik ook iets licht ironisch.
