Ik heb nog nooit met zoveel plezier samen met anderen naar een film gekeken. De broeders leverden hun commentaar op de kevertjes die met ballen mest rondzeulden, de overijverige mieren die na noestige arbeid na een regenbui in de modder terecht kwamen, op de processierupsen die als treintjes rangeerden, op de schijnbare strijd op leven en dood van twee hertshoornkevers: kop eraf!
Vanochtend onder het onbijt gingen ze gewoon door. Nieuwe films staan op stapel. Een broeder kwam met The March of the pinguïns, inderdaad een geweldige film over die pinguïns die in een lange rij, eerst van de zee het ijzige poolgebied inlopen, waarna de vrouwtjes de hele weg weer teruglopen op zoek naar vette vis uit de zee terwijl de mannetjes het ei uitbroeden. De vrouwtjes weten uit de duizenden die opeengepakt in de sneeuw zitten, precies hun eigen mannetje en ei terug te vinden.
Voor mij is die rolverwisseling van pinguïns, namelijk de vrouwtjes die op pad gaan en de mannetjes die op het ei zitten, reden geweest om pinguïns te sparen. Een hele letterbak vol, op mijn wc. Van knijp-stress-pinquins, tot wiegelende loopgevalletjes. Van pinguïns in zo'n glazen bol die gaat sneeuwen als je het schudt, tot een pinguïn die iemand voor mij gescoord heeft uit een etalage van een winkel.
Pinguïns lijken op nonnen van vroeger, zei een broeder. Díe reden om ze te sparen, is nooit in me opgekomen. Met Oud en Nieuw gaat men de film As in Heaven bekijken en dat was de lievelingfilm van mijn gastvrouw in Dresden, vorig jaar rondom oudjaar. Een fijne muziekfilm met een koor op het platteland, die al zingend de grote verbroedering en verzustering bereiken. Maar ik dacht dat er ook enig drama en plot aanwezig was, dus hoe deze film zal gaan uitpakken?
Boven de pinguïns in mijn letterbak op de wc, staan nu een aantal capucijnen. Gered van het grofvuil op Koninginnedag. Ik ga de pinguïn opnieuw adopteren als lievelingsdier. Omdat ze zo trouw zijn, zo goed de weg weten, alles doen om ervoor te zorgen dat een nieuwe generatie geboren kan worden. Precies zoals de capucijnen. Er waait een nieuwe wind in het klooster.
Vanochtend onder het onbijt gingen ze gewoon door. Nieuwe films staan op stapel. Een broeder kwam met The March of the pinguïns, inderdaad een geweldige film over die pinguïns die in een lange rij, eerst van de zee het ijzige poolgebied inlopen, waarna de vrouwtjes de hele weg weer teruglopen op zoek naar vette vis uit de zee terwijl de mannetjes het ei uitbroeden. De vrouwtjes weten uit de duizenden die opeengepakt in de sneeuw zitten, precies hun eigen mannetje en ei terug te vinden.
Voor mij is die rolverwisseling van pinguïns, namelijk de vrouwtjes die op pad gaan en de mannetjes die op het ei zitten, reden geweest om pinguïns te sparen. Een hele letterbak vol, op mijn wc. Van knijp-stress-pinquins, tot wiegelende loopgevalletjes. Van pinguïns in zo'n glazen bol die gaat sneeuwen als je het schudt, tot een pinguïn die iemand voor mij gescoord heeft uit een etalage van een winkel.
Pinguïns lijken op nonnen van vroeger, zei een broeder. Díe reden om ze te sparen, is nooit in me opgekomen. Met Oud en Nieuw gaat men de film As in Heaven bekijken en dat was de lievelingfilm van mijn gastvrouw in Dresden, vorig jaar rondom oudjaar. Een fijne muziekfilm met een koor op het platteland, die al zingend de grote verbroedering en verzustering bereiken. Maar ik dacht dat er ook enig drama en plot aanwezig was, dus hoe deze film zal gaan uitpakken?
Boven de pinguïns in mijn letterbak op de wc, staan nu een aantal capucijnen. Gered van het grofvuil op Koninginnedag. Ik ga de pinguïn opnieuw adopteren als lievelingsdier. Omdat ze zo trouw zijn, zo goed de weg weten, alles doen om ervoor te zorgen dat een nieuwe generatie geboren kan worden. Precies zoals de capucijnen. Er waait een nieuwe wind in het klooster.