Als je de verhalen uit de Bijbel kunt lezen als verhalen van mensen die zoeken naar verbinding en liefde, naar wijzen om boven hun eigen ego uit te stijgen en die aan dat verlangen door de eeuwen en eeuwen heen het woord 'God' hebben gegeven, 'de Levende, Licht dat voor ons uittrekt, De Eeuwige', dan vergeet je bijna dat er heel veel mensen zijn die anders met deze verhalen omgaan.Ze hebben van God een zedenpreker gemaakt, een rechter die oordeelt en Jezus is dan het grote voorbeeld, hoe je moet leven. Dat wordt dan héél eng... dat las ik pas in een blogje van degene die al die mooie plaatjes bij het mijne plakt.
Over een Nichtje dat het verhaal van Zacheus (Lucas 19:1-10) interpreteert als een oproep om met NSB-ers om te gaan en de zondaars te vergeven. Waar haal je de basis vandaan om iemand iets te vergeven? Dat is de arrogantie ten top. Wat weet je van je eigen handelswijze in oorlogstijden? Bescheidenheid siert de mens.
Maar goed, over Zacheus heb ik ooit een meditatie gemaakt. Ik zoek in een verhaal, hoe de liefde gestalte krijgt: een perspectiefwisseling van je eigen kleine ikje naar een groter geheel. Het verhaal gaat dan over: Thuis komen. Bij jezelf en daardoor ook bij anderen. Ik zei:
Een thuis zijn, je thuis voelen,
Zacheus loopt weg uit zijn eigen huis
om toeschouwer te zijn.
Hij hoopt dat hij iets kan leren
wanneer hij dichterbij komt.
Zijn stoutste dromen worden waar.
Want Jezus komt naar hém toe,
noemt hem bij zijn naam,
maakt van hem geen toeschouwer
maar een deelnemer.
Jezus zegt eigenlijk:
Zacheus, jij hébt een huis,
jij kunt een thuis maken,
ik wil bij jou gast zijn,
bij jou aan tafel komen.
Zacheus verandert
en komt eindelijk thuis bij zichzelf.
Dat is toch het enige dat telt? Thuis komen bij jezelf en bij anderen. De energie die dat mogelijk maakt, die liefdesenergie, daar wordt veel over verhaald en heet in de christelijke traditie toevalligerwijs, God. En als je niet van het woord 'God' houdt, dan noem je het maar liefde: die beweging in jezelf die je stil maakt, je boven jezelf doet uitstijgen, waarna je de hele wereld wel kunt omarmen.
