Het is hartverwarmend. Hoe de tamtam over de wereld ging van Vaders dood. Iemand in Helmond belt naar Singapore, die bellen weer naar Amerika en anderen bellen weer naar Indonesia en zo een paar keer over en weer. E-mail te zien, meteen verstuurd, met foto's van Vader bij familie daar: 'Remembering Uncle Frans'.Losser, op blote voeten, zich laten masseren: hij was een grensganger en ook daar thuis. Anders, dan zoals wij hem kenden. Email waarin staat hoezeer hij een inspirerend figuur was, een voorbeeld, een tweede vader: 'Er is niet één familie die rouwt, maar hier huilt ook een familie."
Warm, zachtaardig, vriendelijk, altijd klaar voor wijze raad, vol goede ideeën, zo komt hij tevoorschijn in woorden van over de wereld. Het lijkt alsof zijn kinderen last hadden van de Oosterse man die hij was en hij ons te Westers vond, terwijl familie daar genoot van zijn Westers ideeën en hem op Oosterse wijze welkom heetten, elk jaar opnieuw. Ze reisden naar hem toe, als hij weer in het land was.
Woorden van over de Wereld: een World Wide Web is er door Vader gesponnen en is nu zichtbaar geworden. Dat zie je niet zomaar, als je je slechts in één hoek van het weefsel bevindt. Hij noemde zijn kinderen weleens ondankbaar en te westers. Ik begrijp nu beter wat hij bedoelde. Wij, westerse kinderen sloegen zijn raad juist vaak in de wind. Wilden zelf ontdekken waar we voor stonden, waren het niet zomaar eens met hem...
Tja. Het hoort erbij. Bij samen-leven: het niet bij voorbaat eens zijn, zoeken naar bruggen en verbindingen waarop je wel samen kunt lopen, loslaten waar dat niet mogelijk blijkt... Samen op zoek naar Waarachtigheid, naar echt en authenthiek leven.
W W W : we spinnen met zijn allen Weefsels, Webben, Werelden, voortdurend, altijd en overal. De Werkelijkheid ís niet, die wordt elke keer gezocht, gevonden, veroverd. De werkelijkheid is in proces: de Ware Wereld Wordt.
