maandag 21 november 2011

Roos in modder

- Bedankt voor de roos in de modder zei M. na de maandagochtendmeditatie bij de deur. Ik had een mijmering voorgelezen die ik bij de rivier had opgedaan.
- Zo heb ik het in het echt gezien, dat is net een cadeautje, als je dat al wandelend tegen komt.
- Ja, dat is wel zo... dat iemand dat zomaar doet, maar dan moet zoiets je wel opvallen, dat je er aandacht aan geeft.

Dat is ook weer waar. En dan wordt het pas een roos in de modder om voor te bedanken, als de woorden bij anderen tot leven komen. En dan blijkt weer hoe alles-aan-alles-vastgegeklonken is, in een onderlinge samenhang en afhankelijkheid, waardoor het leven blijft stromen.

Dit waren de woorden:

BLOEMEN VAN GOD
Aan de oever van de rivier
staat het water laag.
Talloze stenen stippelen
de glanzende bodem:
zo verschillend van kleur en vorm
zo veelsoortig en divers
zoals de mensen zijn.

Donkere kleilagen vormen
de randen van de rivier
wanneer 't weer volstroomt met water.
Iemand
had er een roos in gestoken.

Misschien dat God zo zijn bloemen plant
in de lagen van onze ziel
licht
vreugde
liefde
zoetheid
mee, met de levenstroom.