Leve de Albert Heijn. Je koopt voor een paar euro een bakje met kleine narcisjes, nog alleen maar bol, elke dag zie je de groene stelen daaruit groeien en vandaag voor het eerst: het geel van een narcisje! Dat doet een mens goed, met die grijze snijdende kou buiten: De lente in je huis. Nu is de AH ook de naaste buur van mijn wijkcentrum en ze hebben er al twee keer vergaderd. De laatste keer op sleutelbeheer: ze krijgen de sleutels en kunnen zelf koffie en drankjes pakken.Leve de Albert Heijn. Want ik wist niet wat ik tegen zou komen, als ze geweest waren. Een vergadering van ondernemers van meerdere winkels uit het winkelcentrum had een ware zwijnenstal opgeleverd: alle serviesgoed stond nog op de tafels, vlekken alom, tot proppen papier op de grond eraan toe. Mijn voorganger had schoonmaakkosten berekend.
Zo niet de Albert Heijn. Ze hadden de lege flesjes keurig in rijtjes op de bar gezet, ze hadden de afwas gedaan en de keukenhanddoek uitgespreid te drogen gedrappeerd. Nu mag ik niet uit de school klappen, maar in het achtergebleven papierwerk zag ik dat ze de avond besteed hadden aan de cultuurwaarden van Albert Heijn. Nee, dat is dus niet alleen maar wat voor beginnende welwillende leefgemeenschappen en dergelijke, zoals zuster B. met haar visioengroep op de agenda had staan: wat zijn onze gemeenschappelijke waarden?
Bij Albert Heijn weet men dat: 'We zijn van oudsher een familiebedrijf', zegt men. 'Een bedrijf waarin we elke dag met elkaar een klus klaren. Waarin we op elkaar letten, elkaar respecteren, vertrouwen.' En dat heeft niet alleen betrekking op het familiebedrijf zelf, maar geldt ook voor de klanten, leveranciers, de maatschappij. Vooruit maar! Zes cultuurwaarden zijn de peilers daartoe: Respect. Vertrouwen. Samen. Doelgericht. Bezieling. Vernieuwing.
Ik zou willen dat deze waarden in elke familie vanzelfsprekend zouden zijn. Wat zou de wereld dan mooi zijn. Dan was het elke dag lente.
