Nou, nou het was de dag en het weekend van de nieuwe apparaten. Eind van de maand: tijd om voorraad te tellen op mijn werk, kasboek opmaken, energiemeterlijst weg enzovoort. Alleen bleek al doende dat alle programma's op de computer niet klopten of niet waren snelgekoppeld van het een naar het ander, of er gewerkt was met oude prijzen: gevolg: de hele dag bellen met de servicedesk die op de computer meekeek, leidinggevenden die langs kwamen, en die allemaal ook niet snapten waarom sommige dingen niet lukten. Om het uiteindelijk woensdag weer allemaal opnieuw te moeten doen.Dan blijkt mij weer wat een een verschrikkelijke hekel ik in feite heb aan al die technische apparatuur om me heen. Het moet het doen, klaar uit. Zo niet, dan ben je met handen en voeten gebonden.Dan denk ik: Waarom niet weer gewoon zoals vroeger, een fijn papieren kasboek en een mannetje die op zijn oude scooter elke week de mappen met de administratie kwam halen? Hij was een soort Willempie met helm en al, en had twee oude canvassen fietstassen op zijn brommertje gebonden. Hij ligt al onder de zoden, alles en iedereeen om je heen komt en gaat en komt...
Ik had een Halogeen-Turbo-Grill-Bak-oventje gekocht. Een soort grote ronde glazen kom met daarop een soort deksel waar de warmte uitkwam en wat doe je met zo'n nieuwe aanwinst? Het meest ouderwetse bakken wat je maar kunt: een cake. Hemeltje, toch wel pakweg 15 jaar geleden dat ik voor het laatst een cake gebakken had. Ik besloot het simpel te houden en gewoon het recept te volgen op de Koopmans-cake-meel verpakking. Boter, eieren mixen, och ja, wat kan de p-l-a-k-k-e-n, dat beslag dat niet soepeltjes het cakeblik in wil.
Er kwam waarachtig een cake uit. Maar niet de cake zoals ik die graag wens: deze was compakt, wat droog, saai lichtgeel. Beetje flutloos. O ja: zó was dat: cake bak je niet van cakemeel, maar van zelfrijzend bakmeel en nog zo wat, ten einde zo'n heerlijke zoete luchtige verwencake te maken. Die oprijst en opbolt en uitstulpt. De nieuwe turbo-oven voldoet verder wel: kip met pijnboompitten en knoflookboter van de AH in een zilveren bakje kwam er mals en sappig uit.
Nu nog wachten op de malse en sappige resultaten van een soepellopende administatie en weg met dat plakspul van verkeerd beslag.
Zweven wil ik, weg van de techniek, me van de aarde verheffen.
