Ik ga wel weer weg: ergens anders vakantie vieren. Zonet de laatste boodschappen gedaan, nieuwe tentharingen erbij en picknick-kleden voor binnen, de vloerbedekking van mijn tentje, waxinelichtjes, brood en kaas voor onderweg. Naar Kassel, de Documenta voor minstens een week. Ik koop aldaar namelijk een 100-dagen-ticket, dan kun je onbeperkt gaan en staan waar je wil, en die ticket heb ik na exact een week eruit.Want een 2-dagen-ticket kost 35 euro en 100-dagen kost 100 euro. Ik kies voor de rust en het mogen kunnen kuieren.
Dat geren van het ene naar het andere, om alles te kunnen zien: ook in Venetië was er zo'n 2-dagen-ticket voor op het officiële Biennale-terrein. Ik vond het maar een vreemde bezigheid. Je wordt gedwongen om een kijkconsument te zijn: kijken, tot je nemen, weer naar het volgende, kijk, hap, slok, weg. Verwerken en beleven hoor je kennelijk daarna te doen. Of zo. Daar was er gelukkig nog een stad vol om onbeperkt te genieten en daar heb ik ook de sterkste herinneringen aan: een kunstenaar ontdekken, bij het werk te kunnen zijn, dichterbij de beleving en de visie van zo'n kunstenaar proberen te komen, nog eens teruggaan eventueel,enkele dagen later; weer kijken.
Zoiets ga ik doen in Kassel en voor hoe lang weet ik nog niet. Nu het laatste inpakken, vanavond nog flaneren in mijn eigen stad op de vierdaagsefeesten, heerlijk al die verschillende soorten sfeertjes, muzieksoorten, de lichtjes bij de rivier, de waalbrug van onder gekleurd aangelicht, vuur in een vuurschaal en vuurkorven, het water dat glinsterend oplicht en in de binnenstraten, weg van het feestgedruis uit een donkere binnentuin de zware, zoete geur van een paarse vlinderstruik.
Dit blog staat dus voor een onbekende tijd, stil.
