M. was naar het BOOM-festival geweest in Portugal. Daar komen 60.000 mensen vanuit heel Europa. Het is ergens op de grens van Spanje en Portugal, op de hoogte van Salamanca en Guarda, ze had er avonturen meegemaakt van op-een-sinaasappel-moeten-leven-gedurende-een-etmaal, lopen in de hitte, de berg op met bepakking, meegenomen worden achterin een vrachtwagen door andere BOOM-gangers. 'Maar dit was de beloning', zei ze, en op de foto's gemaakt met een wegwerpcameraatje, zag ik een blauw meer met witte hangmatten daarin gebouwd, kleurige dans tenten, kunstwerken van stenen en hout en bomen vol kleurige lampjes in een woestijnachtige omgeving.
BOOM is een hippy-achtig festival, vol alternatievelingen, mensen van alle leeftijden, kinderen en ouderen die daar een week lang met zijn allen kamperen en alles met elkaar delen. Geen wanklank, alles kleur, fleur, peace & happiness. Het zag er heel aanlokkelijk uit, het maakte mij nieuwsgierig: 'ík weet wel wat jij over twee jaar gaat doen' zei ze. Wie weet. Zij gaat in ieder geval wel weer en dan wél mee doen aan alle workshops die er ook gegeven werden.
E. had een werkvakantie achter de rug in Ghana bij een non-profit instelling: Voorlichting geven over aids was het hoofddoel, maar de foto's op haar laptop lieten ook feestjes zien, kleurige jurkjes kopen, safari en boot- en waterfiets-tochtjes, naar een waterval en over loopbruggen door de boomtoppen, met andere jongeren of eerder jong-volwassenen, waarvan er veel uit China, maar ook de Ivoorkust, en Denemarken kwamen. Een heel andersoortige ervaring.
Terwijl wij op het gras zaten, bleek ondertussen het Facebook feest in Haren op stoom te komen en dat is uit de hand gelopen. Het enige wat ik denk is: Gemeente, had die jongeren gewoon een feestje laten vieren! Jongeren hebben behoefte om hun zinnen te verzetten, grenzen te verleggen. Zolang je andere mensen opzoekt, en je niet opsluit in je eigen kamertje, zolang is er een potentieel om er samen wat van te maken.
Naar het BOOM festival, naar Ghana, naar Haren: wie kom je daar tegen, welke spiegels worden je voorgehouden, wie kan je zien als eigen reflectie? Haren gaf maar één spiegelbeeld terug: jongeren, jullie zijn potentiële lastpakken. Als je dat niet bent, dan wordt je het vanzelf, want een ieder heeft juist ruimte nodig, om jezelf te ontdekken. En om ergens onderweg te kunnen ervaren dat het leven ook een feest kan zijn, als je dat er zelf van kunt maken., geholpen door anderen.
