'Dan kijk ik rond en dan ben ik me alleen maar aan het ergeren', zei een collega gisterenavond in de auto op de terugweg van het personeelsfeestje. 'Dan zie ik al die schijnheilige koppen, dat hele corrupte zooitje, dan zie ik de ene lachen tegen de ander en dat de andere met de nek aangekeken wordt, en dan denk ik: ja, jij wel want jij bent een lievelingetje, en jij ook want je bent een grote hielenlikker. Nou ik ga er niet aan meedoen, maar ik word er niet goed van.'
Zo, hij had gesproken. Ik zei dat ik altijd langs iedereen heen keek met wie ik niks had, en kwam voor de BBQ en het swingen en de collega's met wie het wel leuk is.
Ik weet niet hoe het komt, misschien omdat ik zes weken lang tijdens mijn vakantie in een soort van DUUR geleefd had, alleen maar in mooie en inspirerende omgevingen en daarin een soort van spons was, hersenloos en zonder wikken en wegen, maar nu ik thuis ben vallen alle kronkels en machtspelletjes en oneigenlijkheden van mensen in groepen, me extra op.
Wat is het toch allemaal een moeizame aangelegenheid! Ik wandelde met vriend E. ons Grote-Veld rondje in de Achterhoek en je wilt het er helemaal niet over hebben en dan gebeurd het toch: dat je maar blijft praten over die vreselijke Katholieke Kerk, die steeds meer de regels aanschroeft. Dat komt omdat E. ook priester is en dan is het niet anders dan dat je weer een schrijven ontvangt over de nieuwe regels en dat er zonder overleg bepaald wordt dat je geen dienst meer mag verzorgen in een verzorgingstehuis in de Kerstnacht, want al die mensen moeten maar naar de kerk komen.
Of het nu een klooster, een kerk of een werkverband is: mensen laten zich meer leiden door eigenbelang, dan door de goede zaak. Geld, Promotie, Aanzien, Moralisme en Dogmatisme lijken hardnekkige teken die zorgen voor chronische vermoeidheid: wankelend strompelen we voort. Idealiseer niks, want het gebeurd overal: mensen vinden het maar wat moeilijk om een beetje in harmonie met elkaar te leven.
Dan trek ik me maar op aan J. die hier even het wijkcentrum inloopt en binnenkort voor 30 mensen Indonesisch gaat koken en aan L. die voor de nieuwe gymclub de naam heeft verzonnen: Gymclub Veerkracht en ook nog een leuk plaatje voor bij de aankondiging gevonden heeft op een site met allemaal geinige plaatjes, 1001krabbels.nl, van een vrouwtje in het paars in korte broek dat de halters ophoudt, ze bijna uit de handen laat vallen, maar ze weer omhoog krijgt.
Dan denk ik, oké, zo zal het wezen, gewoon maar moeite blijven doen; Gymclub Veerkracht.
