dinsdag 25 september 2012

A lovestory between...

Ik heb een nieuw natuurgebied leren kennen:  de Grote Peel , op 42 kilometer afstand van Boekel. Vroeger fietste de familie van W. daarnaartoe: heen en terug en dan ook nog daarin gaan wandelen, allemaal op één dag. Dat waren nog eens tijden: alles ging langzamer, kinderen gingen gewoon mee, protesteren bestond nog niet. Oude foto's van de jaren vijftig laten nog eens twintig jaar eerder zien, hoe het toen was: mannen aan het turfsteken, hetgeen met paard en wagen werd afgevoerd, doorleefde en doorwerkte gezichten, gezeten bij bergen turf, even een sigaretje roken, tussen de zware arbeid door.

Wie ook heel hard gewerkt hebben de afgelopen twee jaar zijn vriend T. en P. die van een oude pastorie in Horst een Bed&Breakfast hebben gemaakt. (www.depastoriegroesbeek.com ) Ik heb er nog oude lagen behang mee van de muren gescheurd en een deel van de aarde,  nu een prachtige moestuin met groenten en bloemen, omgespit.  Het resultaat mag er wezen, bijna onherkenbaar, als ik me bedenk in welke fases ik het heb gezien.  Een van de laatste vragen was: moet er nu wel of niet tv op de kamers? Ik vond natuurlijk van niet, want in zo'n prachtige, rustige omgeving, met uitzichten op de weilanden en het regelmatig klokgelui van de kerk, heb je toch geen behoefte aan  tv-beelden? zeg ik, die geen tv heeft: De B&B heeft het nu wel.

Tijdens de dOKUMENTA was er een project van Theaster Gates die een oude zijvleugel van een hotel, die het Hugonotenhuis was gaan heten, nieuw leven had ingeblazen door er met een team te gaan wonen. Helemaal uit Chicago waren er materialen verscheept uit een daar hersteld oud gebouw, dat nu een culturele ontmoetingeplek is van de plaatselijke bevolking, kunstenaars en muzikanten. Zo groeide ook het Hugonotenhuis: de eerste keer dat ik er kwam was er een jongen fanatiek stukken hout aan het schuren, lijmen en verven: twee weken later stond er een meer dan levensgrote stoel, die nog maar net door de deur zou kunnen. 

Ik moest in het Hugonotenhuis denken aan de B&B van T en P: op de ene plek werden oude hotelkamertjes verbouwd tot muziekplekken, kamertjes met gekke dingen daarin, zoals twee muizentrappen die naar niks leiden, op de andere plek werden de dienstmeidenkamer van meneer pastoor en zijn slaapkamer verbouwd tot kamers voor recreanten. Theaster Gates noemde zijn project: a lovestory between two buildings. 

Bij een verbouwde pastorie en de verbouwing van een turfsteekgebied naar een natuur en wandelgebied, kun je misschien zeggen dat het, als het resultaat geslaagd is, a lovestory between two times, is. Ook het natuurgebied De Grote Peel is constant aan verbouwing en verandering onderhevig. Het was nu anders dan in de tijden dat W's vader er als jongeman wandelde, anders dan toen de familie er ongeveer twee keer per jaar naar toe ging. En ook nu werd er een stuk weer onder de schop genomen. Op de open dag van deB&B waren er buurtbewoners die nog wisten dat bij díe achterdeur, ze het vlees moesten afleveren voor meneer pastoor en dat daar de spreek/biechtkamer was: nu een ruimte waar acuppunctuur gegeven wordt

Mooi, als de materie verandert, maar er telkens genoeg verhalen blijven om het geheel met elkaar te verbinden: a lovestory.