Ik zit heel ouderwets, gekluisterd in een boek, waarin ik niet kan stoppen om te lezen omdat ik wil weten hoe het verder gaat en wat de clou uiteindelijk is. Dit is een kinderlijk, ouderwets gevoel. Toen ik Enid Blyton, De club van Vijf las, ofzo. Ook dit heeft die spanning: Verloren Onschuld, op zijn Engels Just One Evil Act van Elizabeth George. Er is ene Barbara Havers, die in al haar boeken een rol speelt en die je daarmee leert kennen en waarderen, brigadier van politie, scherpzinnig, onconventioneel in T-shirt en slobbertruien met gekke spreuken daarop, peuken rokend en bevriend met de Pakistaan Azhar, haar buurman en met haar buurmeisje van negen heeft Havers al jarenlang een speciale band.
Kinderen en verliefd zijn: ze gaan buiten elke orde: Mensen volgen dan de wetten van hun instinct en zijn niet meer hun bedachtzame zelf. Ze zijn bereid om daar alles voor te geven. Bij vrienden en vriendinnen zie ik dat ook en ik heb het ook weleens nagevraagd: klopt het, dat je eigenlijk een beetje jezelf verliest als het om jouw kinderen gaat? Dat je er alles aan zal doen dat het goed met ze gaat, dat je ze niet uit het oog verliest, bijna ondanks jezelf?
Ja, dat klopt, heb ik steeds teruggehoord. Ook al weet je met je gezonde verstand dat kinderen ook handenbinders zijn, dat je ze soms wel achter het behang kunt plakken, dat je helemaal niet meer toekomt aan jezelf: jouw kinderen zijn het aller-allerbelangrijkste in jouw leven.
Nu heb ik zelf geen kinderen en daar heb ik ook om getreurd, maar nu is het ook zo, dat ik kan ervaren, dat omdat ik ze niet heb, ik een vrijheid kan beleven, die er anders niet was geweest. Vriendin W. zei het al meteen door de telefoon, met de pasgeboren D. in haar armen: ik zou hem nooit meer willen missen, maar ik was wel vrijer toen hij er nog niet was.
Beide thema's: die kinderen en wellicht verliefd zijn, zonder dat van zichzelf te weten of te erkennen, spelen een rol bij Barbara Havers, in dit boek.Verliefd op haar buurman Azhar, wiens dochtertje door haar moeder gekidnapt wordt en geheel van de radar verdwijnen. Dan verschijnt haar moeder ineens weer en blijkt hun dochtertje ontvoerd te zijn in Toscane, ze denkt dat hun dochter door toedoen van de vader, alweer in Londen is. Maar gaandeweg komen er steeds meer feiten op tafel dat Azhar deze ontvoering wel zelf op touw heeft gezeten en haar verborgen wilde houden, om uiteindelijk zijn dochtertje mee te kunnen nemen naar Pakistan, niet meer in het bereik van haar moeder.
Barbara Havers wil er niet aan. Ze verzint allemaal scenario's dat er iets anders aan de hand is. Daarmee verliest ze haar ethische code van politieagent zijn, omdat ze gegevens weghoudt bij haar meerderen. En nu heeft Azhar haar bekend dat hij inderdaad de ontvoering op zijn geweten heeft, uit wanhoop dat hij zijn dochtertje anders nooit meer zou zien. Hij had geen wettig verhouding met haar moeder en dus geen enkel recht op zijn dochter, die hij wel heeft grootgebracht. Barbara gaat mee in zijn gevoel en wellicht haar eigen gevoelens voor het kind, die een vreugde in haar leven is.
En nu komt er iets anders aan het licht: de moeder van het kind gaat dood door een zeer zeldzame bacterie die nergens anders op is gedoken in haar omgeving. Azhar is microbioloog. Door de ontvoering hebben hij en Angelina, de moeder, zich wel met elkaar verzoend in de gezamenlijke angst om het kind, zo lijkt het, en afgesproken dat hun dochter alle vakanties bij Azhar in Londen zal zijn en verder zal leven in Toscane, maar Azhar kan haar altijd opzoeken. Maar wat is er mooier, nu zij dood is? Zijn dochter is nu weer helemaal van hem alleen.
Barbara kan het niet geloven. Zou Azhar, haar vriend, nu ook een moordenaar zijn? Is dat de waarheid die ze onder ogen moet zien? Ik denk nu: zal de Engelse titel Just One Evil Act waar zijn en heeft Azhar maar één ding verkeerd gedaan, namelijk zijn dochter ontvoeren om haar niet te verliezen, of geeft de Nederlandse vertaling, Verloren Onschuld het plot weg, en gaat het hier om Barbara, die haar vertrouwen in Azhar zo meteen moet bekopen met een ontslag en een definitief verlies van haar onschuld? Gauw terug naar het boek; de lust van het lezen.
