En zo vulde zich alle overnachtingen, tussen die twee data. Eerst een paar dagen in Chennai en op het einde zes dagen naar Malibalipuram. Allemaal met de gedachte: er is nog niks definitief... Dat is pas zo, met een vliegticket. Ik stelde het uit, wie weet zou die nog iets goedkoper worden. Afgelopen dinsdag viel ik met die gladheid van mijn fiets en ook de volgende dag voelde ik wat beurse plekken, alhoewel wel flink veel blad geruimd te hebben in het bos, maar dacht ook: goed dat ik nog niks geboekt heb, hoe later, hoe beter.
Maar niet echt dus, want ik zag de prijs van de vliegticket ineens alleen maar stijgen, terwijl deze eerder steeds schommelde. Vanochtend heel vroeg was er weer een flinke prijsstijging en toen kreeg ik ineens haast. Niét meer gaan was bijna geen optie meer, het gaat toch helemaal in je zitten, ook omdat ik me gisteren verloor in het boek: A survey of Hinduisme van Klaus Klostermaier, een academisch degelijk doorwrocht boek, maar wel in een prettige leesbare stijl geschreven.
Het plaatst het 'Hindoeïsme’ , zoals wij in het Westen deze religie of godsdienst doorgaans noemen, in India heeft men het over de Dharma, de levensfilosofie met al haar verhalen uit de Mahabaratta en daaruit de Ramayana en de Bhagavadgita , en daarnaast de Veda’s en de Purana’s, die India bepalen op alle vlakken. Van de kleinste afgelegen dorpen tot de sociale inrichting van het land, het politieke bestel, de filmindustrie... iedereen put uit deze verhalen voor de vormgeving van het leven. Het zijn er onnoemelijk veel, in allerlei soorten versies: alleen de Mahabaratta is al vier keer zo groot als de Bijbel.
Je denkt dat er sprake is van veelgodendom, maar alles vloeit voort uit het Ene. Het zijn van die tussenzinnen die blijven hangen: dat in India een zesde van de wereldbevolking leeft, dat de scheiding tussen seculier en religie, typisch een westerse is, dat het gedachtegoed van India het alleroudste is en steeds evalueert en verandert getuige invloedrijke guru’s en stromingen uit de 19e en 20 ste eeuw die ook het Westen hebben bereikt, zoals de theosofie, Sri Aurobindo, Tagore, Ramana Maharashi, Vivenakanda, Krishnamurti. Ik dook in mijn boekenkast en bleek van de laatste twee meerdere boeken te hebben. En ja, dan komt de herinnering terug dat ik ooit in een leesgroep heb gezeten die ook Krishnamurti las, naast Etty Hillesum. Nu heb ik de Bhagavatgita herlezen en Veda’s, het zijn er maar enkelen, weet ik nu, uitgegeven met mooie natuurfoto’s ernaast en dacht erbij: O! , zometeen in India ga ik op zoek naar nog meer oude teksten en boeken... Moet er wel een ‘zometeen’ zijn, en dat is er nu dus!
