Google Earth. Mahabalipuram. Beuningen

Beuningen op Google Earth

Wakker worden met de woorden van broer Y. vol enthousiasme: dat hij regelmatig op Google Earth kijkt, leuk waar je geweest bent of nog naar toe zou willen. Dus ik naar Mahabalipuram. Daar is het vanuit de lucht: de zee aan de ene kant, de fisherman colony en ik zie al die puntige bootjes op het strand. Het stratenplan en de vele hindoeïstische tempels genoemd bij de naam. Jammergenoeg nauwelijks echte straatvieuw en bij de tempels zijn er algemenere catalogus-foto’s te zien.

Maar ik zoom in vanuit de lucht en zie het langwerpige gebouw dat mijn onderkomen was voor de toen niet bekende tijd, hoe lang dat zou duren. Op dié hoek, het dichtst bij de zee, daar stond mijn bed met de klamboe. En zó liep ik door het zijgangetje direct naar zee, tussen de vissersboten en met zicht op de Shore-Temple. En door die straat en dan bij de kruising naar links en ik liep van boven de lange  weg uit, naar de rand van de bebouwing, naar de foodcourt waar Wiki en Sunjay werkten.En de laatste was al weg toen ik er nog was en toch blijft het de plek waar de tijd stilstond:  voor altijd een vrije ruimte in mijn brein waar we elkaar lachend in de ogen keken: Friendship stay’s forever...

Ik googelde, hup, naar Beuningen, je wordt weggezogen vanuit Mahabalipuram, de wereldbol maakt een draai en brengt je pardoes bij de katholieke kerk. Hier is wel een haarscherp streetview, ik sta precies op de plek waar gisteren de wandeling van de vrouwenwandelgroep begon. Prachtig, over klompenpaden door  het platteland, pauzeren bij het wit middeleeuws kasteeltje  Doddendael en struinen door de uiterwaarden, langs de strandjes van de Waal. Haarscherpe foto’s van boven, terwijl die uit India wat vaag zijn. Nederland en de internetvoorzieningen en het bereik zijn helemaal top, ik hoorde gisteren van broer Y. die 13.000 kilometer met zijn motor naar de uiterste grenzen van Turkije is gereden, hoe anders dit is in Europa, zelfs al in Duitsland.

Mahabalipuram op Google Earth

Mij viel het op, dat het kleine oppervlakte van Mahabalipuram en omstreken, het er bezaaid is met tempeltjes en kerken en de moskee. Terwijl Beuningen, groter dan Mahabalipuram, dan maar ėén protestante en katholieke kerk toont. En het typische is, dat de bushalte er pal tegenover waar ik moest wezen, het startpunt, beschreven werd als de ‘pannenkoekenrestaurant-en-bioscoop-halte’, die iets verderop lagen. Zó onzichtbaar is die grote logge donkere negentiende-eeuwse kerk, schat ik in, geworden voor het moderne oog...

Dan de blauwe grotere stip in het gebied rondom de rivier, wat is dat dan?  Ach, dat ben ik zelf,  nu typend vanuit mijn huis! Dan zie ik hoe dicht ik bij de rivier en het groene land woon. Ik was dit jaar nog helemaal niet bij de Staartjeswaard geweest, ik ben helemaal gericht geweest op de stadsstrandjes bij het centrum van mijn stad. Het is zo groen hier, met  al die afgebakende, het lijken wel ingekleurde, vlakjes met krullerige bosplukken en keurige landgoedtuinen en gele strandjes met een donkerblauwe rivier die als een slang erdoorheen kronkelt. Het was weer genieten om daar te wandelen. Haarscherp is het te zien en het past bij het frisse Hollandse klimaat. De  vaagheid van Google Earth van Mahabalipuram en omstreken brengt het allengs steeds warmere; de plakkerige stoffige hitte, van Zuid- India in maart en begin april in herinnering.