Wees een sloddervos?

In de bijlage TIJD van Trouw: Stop met opruimen, wees een sloddervos. Ik had daar op de foto kunnen staan. Of anders dus in het artikel zelf. Het is geschreven door degene die mij geïnterviewd heeft voor het blad van de woningbouwvereniging en ze kwam met het verzoek of ik wilde meewerken. Een artikel om een tegenwicht te bieden tegen de opruimwoede die in de mode is, of was, mede door de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo.

Ik mailde meteen enthousiast terug met een citaat van Eva Gerlach,  wat vergeeld en al op de muur van mijn wc hangt. Daar staat o.a.  De gewoonte om dingen te willen opruimen is verdacht en moet met de grootst mogelijke reserve worden bezien.Kardinale denkfout in dit verband  is het maken van analytische indelingen.Alles uit zicht, soort bij soort: rotzooi en afval daar, bruikbaar spul hier: wat een verspilling van aanwezigheid!   Ze mocht alle foto’s die ik verder nooit gezien heb, die de fotograaf al had gemaakt, gebruiken en ik wilde natuurlijk wel eerst gelezen hebben wat zij over mij schreef.

Enige dagen later mailde ze dat de redactie van Trouw mij heel geschikt vonden voor het artikel, dat zij koortsachtig overlegd had over de foto’s,  maar het einde van het liedje was dat zij toch zelf met een fotograaf wilden komen. Of ik daartoe bereid was? Ik wist eigenlijk wel meteen van niet. Ik vind het verspilling van materie en energie en... bovendien kende ik de stijl van fotograferen, zij willen graag dat de persoon duidelijk in beeld is, en ik wilde dat zo min mogelijk. Ze mailde sportief terug dat ze het goed begreep.

Nu dus het resultaat: ja, iedereen heel erg in beeld en ik ben blij er niet bij te zijn! Zij zocht naast mij, toen een jong gezin en een student. Dat jonge gezin is goed gelukt, ik zie een dromerig en fantasievol huis. Maar de student is dus niet gelukt: nu wordt het gezin geflankeerd door twee dames van mijn leeftijd en een vrouw zit op een stoel op haar ongestreken wasgoed, of gewoon haar kleren, met haar gymschoenen op de kleding... wie doet nou zoiets?... de andere duikt op vanaf een bank met een teddybeer naast zich en op de voorkant dus te midden van kleurige doosjes tussen de gebloemde lappen.

Laat ‘t los, wees een sloddervos, is de titel van het artikel. Ik wil  niet ontkennen dat ik een sloddervos ben, maar zou mezelf toch niet zo willen afficheren. Omdat er twee dames zijn op leeftijd mis ik gevarieerdheid en ook diepte in het verhaal,  over wat de beleving van een huis kan zijn. Maar ja, dan had ik maar mee moeten doen.