De stilte is ook aangenaam. Des zomers buiten, is het door het verkeer van de Rijksstraatweg eigenlijke rumoeriger dan bij mij in de nieuwbouwwijk, maar binnen hoor je niks en zorgt de ruimte om je heen vanzelf voor stilte. Ik heb uitgebreid de supermarkt afgestruind naar dingen die je in Nederland niet zo te koop heb. Dus ik zit aan de grappa, een halve liter voor 4,95, het is mijn sterke drankje van Venetië, dus de vakantie sfeer zit er aardig in. En voor het ontbijt, dat ik altijd met iets zoets begin, kleine kerstbroodjes gevuld met marsepein.
Sowieso raak ik altijd in een kampeer-standje in een ander huis. Ik neem mijn eigen slaapzak en hoeslaken en sloop mee, zoek één bord en bestek en één beker en glas uit, twee pannen en daar doe ik het dan de hele periode mee, net zoals op de camping, steeds afwassend en hergebruikend. Ik koop makkelijk te maken dingen, zoals Reifekuchen en gnocchi en nu grote ongepelde garnalen en een stuk eendenborst en sla uit een pakje met Vega-smurrie en er lagen nog appels onder de kale appelboom voor appelmoes erbij.
En dan zijn er hier de genoegens die ik thuis niet kan uitleven: mijn goede muziekspeaker keihard aan, de gospelzangeres Marion Williams en my oldtime favourite in alle betekenissen van het woord Anouar Brahem, oermuziek voor mij... Hij komt in de loop der jaren al acht keer in een blogje voor, heb ik net even geteld, dit is dus de negende keer. En dan met één lucifer een vuur aansteken en naar de vlammen staren, ik zal maar niet intypen boven hoe vaak het woord ‘vuur’ in mijn bloggeschiedenis tevoorschijn komt... Toch gedaan: 20 keer....
De woorden in dit blog, zijn niet helemaal coherent geloof ik, ze worden veroorzaakt door de grappa, de muziek van Anouar Brahem die mij traag door de tijd trekt en het vuur voor mij dat knappert en vagelijk soms loeit.
.
