Loetje, de woningbouwvereniging en de Kolping.

Gisteren lag het blad van de woningbouwvereniging op de deurmat, waar ik nu op de achterpagina sta.. Grappig om het nu op papier te zien en merkwaardig om ineens te bedenken dat ik nu dus ook bij de buurman lig, degene die als hij alcohol opheeft, volgens een andere buurvrouw, die denkt dat het daaraan ligt, aardig agressief kan zijn. En bij haar lig ik dus ook op de deurmat, enzovoort. En nu zien ze hoe het er van binnen uitziet en hoe ik mijn huis ervaar. Hoe zouden ze dat vinden? .... Enfin.

Wat ik wel een cadeautje erbij vond, was dat Loetje op de voorkant staat, we delen dus dezelfde zijde als je het uit zou vouwen. Loetje, aan wie ik in 2009 al een blogje wijdde en voor het laatst in 2015. De jongere van ooit in het wijkcentrum en die een beetje aanvoelt als een even geadopteerd kind. Maar nu is hij een man van middelbare leeftijd. Hij komt uitgebreid in beeld in de serie, van de KRO-NCRV: De Kolping, een volkswijk in renovatie. Ik keek met een beetje een brokje in mijn keel: dat hij het is, die ik nog ken als jongere en dat hij nu middelbaar is, geeft ook aan hoe oud ik zelf al ben, terwijl ik  mij zelf eigenlijk middelbaar voel.

Ook zag ik in de leader in een oogwenk Saar, heel  oud nu, en zwaar dement had ik al gehoord van B. de wijkbeheerder, en ook al die anderen die zo duidelijk zoveel ouder zijn dan toen ik ze kende. J. wordt nu de burgemeester van de wijk genoemd,maar ik ken de vorige en indertijd had J. het maar moeilijk met de vorige ‘burgemeester’ die een onduidelijk oorlogsverleden had en zijn schuldgevoel in het wijkcentrum wegspoelde met jonge jenever. En hij was gul met rondjes geven en ander materiële goederen, en natuurlijk, dat sloegen de jongeren niet af, maar  als hij er niet was ging het er wel over, hoe erg hij niet deugde, misschien. Een beetje zoals Surinaamse jongeren nu naar Desi Bouterse kijken, las ik in mijn krant: zijn oorlogsmisdaden horen bij een ver verleden, wat moet je ermee? 

Een portret van Loetje op de tv dus en B. de wijkbeheerder uitgebreid in beeld; hoe te bewegen tussen al die eigenzinnige mensen? Volgende week komt hij ook bij mij op bezoek, want E. de technische beheerder of Opzichter Vastgoed, zoals zijn officiële titel is, heeft per mail aangekondigd dat mijn afdakje achter, heel natuurvriendelijk door mij gemaakt van oude bamboestengels, doek, waaronder een oude tent en klimop weg moet. Over een bescherming of overkapping van de bruidssluier voor de mussen, de huiskamer van de mussen, gaat het ineens niet meer.... Ik heb een mail naar de huurdersbelangenvereniging gestuurd, die een inlegvel in dat blad van de woningbouwvereniging had. Of zij nog iets voor mij kunnen betekenen?... Zo niet, dan treffen B en E. volgende week een Kolping-achtige niet zomaar meebewegende bewoner aan.

PS: Wat leuk, M., Franciscanes, heel lang geleefd in Indonesië, staat ineens op  mijn voicemail. Ze had mij zien staan in het blad van de woningbouwvereniging. Leuk! Leuk!, herhaalt ze een aantal malen. Met haar heb ik ooit de Rietie-voettocht van de Franciscaanse beweging begeleid. Zij heeft ook veel met de woningbouwvereniging te maken gehad, zich buigend over de bouwplannen, omdat het klooster haar grond en de oude kleuterschool waarin de zusters toen woonden, verkocht had aan de woningbouwvereniging op voorwaarde dat alle zusters in de nieuwe appartementen ook een woonplek kregen tussen de huurders in, en er ook een kapel gerealiseerd werd.