Bij de online-bieb vind ik een bundel korte verhalen die ze na dit debuut publiceerde: Noodlanding en begin te lezen. Aan één ruk door, anderhalf uur later is het boek uit en ben je overal geweest: absurdisme, melancholie, het platteland, in Madrid, bij een gigolo, een vrouw die zonder dat iemand het weet zich uithongert, een kip die Annabel heet geslacht door een Filipijnse bruid via internet besteld enzovoort. Je wordt middels één zin op een ander been gezet, wendingen die mij onverwacht uh!, deden uitroepen en elke keer volstrekt geloofwaardig.
En ergens sluimert steeds wat poëtische ontroering: om dit gekke leven vol contrasten en werkelijkheden die haaks op elkaar, kris-kras naast elkaar bestaan, waar tragiek en humor twee kanten kunnen zijn van hetzelfde... In alle verhalen is er sprake van een ‘Noodlanding’, de titel van een verhaal en dus ook van de hele bundel. Ik zie het voor mij, dat dit alleen maar kan voortkomen uit een brein dat gegroeid is in de chaotische, anarchistische wereld van haar jeugd, waar alles mogelijk was, waar wellicht de huidige standaard van de kinderbescherming het label ‘verwaarlozing’ op zou plakken, maar waar Kira Wuck met liefde op terugkijkt.
Ik heb de neiging om al haar boeken te bestellen, kijk al op de site van mijn plaatselijke vertrouwde boekhandel in de stad, maar die gaan natuurlijk niet op de fiets bezorgen in mijn boshuisje. Misschien dan toch maar iets via bol.com? ... Ik kijk nog op de site van de boekhandel in Beekbergen, maar die heeft het niet op voorraad, hun aanbod is heel beperkt had ik al gezien toen ik er een keer binnen was.... Misschien iets tweedehands bij bol.com en dan is het ook zó binnen en doe je toch iets aan circulatie en hergebruik. Het grappige daarin is, dat je dan iets opgestuurd krijgt door een persoon, de ene beplakt het geheel met kinderpostzegels en onlangs zat er een kaartje met een bloemetje erop, bij een graphic novel, die ook niet meer regulier te koop was met: veel (lees)plezier!
