Just Another Diamond Day

Wakker worden en je nog even bevinden in dat ondefinieerbare gebied tussen droom en werkelijkheid. Ik dacht: Kom, laat ik me weer eens overgeven aan de algoritmes van YouTube, zou er iets komen dat mij weer woorden zal geven? Het is net zo irrationeel als het raadplegen van de I Tjing, Het Boek der Veranderingen, dat ik jarenlang gedaan heb: het gooien van drie stuivers, zes keer en daar komt dan een zesdelig teken uit voort met vaak ook bewegende lijnen, dan verandert een gebroken lijn weer in een hele, en omgekeerd, of: donker wordt licht en omgekeerd, en dan verschijnt er nog een teken... je raadpleegt het grote boek van de I Tjing, of I Ching en beide tekens geven je dan een raad over je exacte leefomstandigheden die je als een vraag hebt voorgelegd.

Is dat vaag en zweverig? Het boek zelf is voortgekomen uit de wijsheid en de eeuwenlange praktijken van de Chinezen, zeker 200 jaar voor de christelijke jaartelling al begonnen, je kunt tenminste zeggen dat de menselijke geest tot vele wonderbaarlijke dingen in staat is. Dat dacht ik deze week ook, na intensieve lezing van het evangelie van Johannes. Als alleen dit boek bewaard was gebleven en niet de eerder geschreven evangeliën van Marcus, Lucas en Mattheus, de laatste twee gebruikten als oerbron de tekst van Marcus en voegden daar hun eigen verhalen en interpretaties aan toe, dan hadden we nu een heel andersoortig ‘christendom’ gehad.

Bij Johannes is er geen verhaal over een geboorte in een kribbe, waardoor wij het kerstfeest zijn gaan vieren, nog voordat het een eetfestijn en familie-vriendendag werd wat het nu voor velen is, en dan hadden we ook geen eucharistieviering gehad, de corebusiness van de katholieke kerk, alleen maar door priesters te voltrekken, dat brood en wijn het lichaam en bloed van Christus zouden worden. Nee, bij Johannes wast Jezus bij die maaltijd - die ‘het Laatste Avondmaal’ is gaan heten - de voeten van zijn leerlingen en spoort hen aan dit na zijn dood bij elkaar te doen, hij wijst met een stukje brood Judas aan die hem zal gaan overleveren en hij geeft zijn nieuwe gebod: Heb elkaar lief, zoals je houdt van jezelf, wees elkaars vrienden.

Al deze woorden ontstaan nu hier, door een liedje dat YouTube mij gaf: Just Another Diamond Day van Vasthi Bunyan, nog nooit van haar gehoord. Ik dacht: je zo is het, er zit niks anders erop, om van elke dag in je leven een klein diamantje te maken, met alle kracht en inspanning die je hebt, dit te slijpen uit de ruwe grondstof en soms straalt het diamantje de ene dag vol subtiele fonkelingen en schitteringen en geeft het licht voor andere dagen.

Zo wandelde ik onlangs weer over de eeuwige jachtvelden in de Hoge Veluwe en ik ging op de grond zitten met een plastic zak van Appie onder mij, bij een klein vennetje dat er is, de wolken dreven voorbij met zachtroze en blauwe contouren, het water als een spiegel en de reflectie zei mij dat ik er dankbaar en gelukkig was. Temidden van de stormen van de wereld is het toch mogelijk om in dat stille hier-en-nu, dat boven de tijd uitstijgt of zich wellicht bevindt tussen droom en werkelijkheid, een diamantje te slijpen, zacht en mild zoals de toon is van dat liedje: 'Just Another Diamond Day'.