vrijdag 15 januari 2021

Oneindige keten

Ik leef in mijn hier-en-nu. Ik sta op, ik drink koffie, ik lees de krant en luister naar de klassieke zender op de radio, ik tik met mijn vinger op een platte bronzen klankklok en ben een poos stil, ik zie door de verrekijker een pimpelmeesje met opgebolde veertjes tegen de kou scharrelen tussen het natte eikenblad, ik lees Uncle Scrooge met Donald Duck en zijn neefjes door Carl Barks; de geestelijke vader, lees een graphic novel Blue van Pat Grant dat zich in een surfdorpje afspeelt in AustraliĆ«, waar vreemdelingen komen, een bedreiging,  ik luister naar Mijn lieve gunsteling van Marieke Lucas Rijneveld,  zoveel donkerte in een manische monoloog, de boerderij zwanger van onheil, psalm 49 wordt regelmatig genoemd die over de vergankelijkheid van het leven gaat, ik laat mijn voeten mij dragen over de wandelpaden...

Enzovoort: ik doe een handwas; onderbroeken, daarmee kan ik weer twaalf dagen vooruit, ik sla boodschappen in voor de komende weken, ik bestel een bord  met een fantasiebeest-afbeelding erop van het merk litalla, in de serie Taika, wat in het Fins  ‘magie’ betekent dat een levertijd  heeft van 4-6 weken, ik doe het om mijn eigen toekomst te projecteren, al weet je nooit natuurlijk of dat zo zal gaan: Joop Mulder de geestelijke vader van Oerol waar ik zoveel onvergetelijke tijd van heb gekregen, is ook onverwachts overleden.

Het leven: een aaneenschakeling van het ene in het andere, je rijgt de kralen met elke handeling, in elke ademhaling. Die unieke ketting draag jij alleen en voor elk ander die jou zien, lichten daar weer andere kralen van op, kralen die jezelf misschien alweer vergeten bent, zij zien een eigen ketting en ook die kunnen weer in elkaar geklikt worden , ze worden schakels van een oneindige keten.