Ik zag bij mezelf dat het bericht niet binnen kwam, ik ging gewoon door met het bekijken van een tv-serie en kijken naar koopjes op het internet door waardebonnen die binnen twee weken tijd verlopen onder het motto: toch jammer om die 20 euro niet te gaan gebruiken. Mijn gevoel liep achter op mijn verstand die tegen me zei: je hoort nu iets anders te voelen conform de werkelijkheid, je bent aan het ontkennen... Dus ik zocht het op, ‘ontkenning’ in de psychologie volgens Wikipedia: ‘Ontkenning (Duits Verneinung) is een psychologisch afweermechanisme. Het verschijnsel treedt op als iemand wordt geconfronteerd met gevoelens of emoties die moeilijk of helemaal niet te accepteren zijn. De persoon spreekt dan de feiten tegen om het negatieve gevoel niet te hoeven confronteren.’
Ja, dat gebeurde er in mijn hoofd. Trump is nu de grootste ontkenner en heeft miljoenen mensen meegesleept en ik ben een kleine ontkenner en ik weet ook wel waarom en ook dit is de laatste tijden voelbaar geworden, want geleefd: dat ‘hoop’ wezenlijk in de mensheid zit besloten, hoe de omstandigheden ook zijn, hartstikke onuitroeibaar... Ik dacht aan de dichtregels van Emily Dickinson: “Hope” is a thing with feathers / That perches in the soul - / And sings a tune without the words - / And never stops - at all -
Zo is het. Ik kon niet in slaap komen en lag wakker in de nacht: het zuchten kwam terug. Een teken dat de ontkenning misschien met de staart tussen de benen aan het afdruipen is... Het schrijven van dit blog geeft het misschien de laatste mokerslag. Zoals ik hoop dat de Amerikaanse bevolking als geheel wakker wordt en Trump uit het Witte Huis sleurt en hem voor het oog van de camera’s de handboeien om doet, zoals het vreedzame zwarte betogers rond het Capitool overkomen is bij de Black Lives Matter demonstratie. Terwijl bij alle blanken na de bestorming er geen handboei te zien is geweest. Om zo het Trumpisme een genadeslag te geven.
‘Nog enkele weken’ zo was het bericht. Ik krijg een droge keel terwijl ik het hier typ. Nog voor zonsopkomst, na enkele uren slaap. Ik doe het licht weer uit en zal mij op mijn zij draaien, om misschien toch nog een uurtje slaap te pakken.
