Het was op één van mijn eerste ritjes in de metro. Er stapte een jongen in en die hield zijn vuist zowat tegen mijn gezicht aan. Ik wist niet wat te doen en deed dus niks, staarde naar die vuist, die ook bleef. Even was het weer uit mijn gezichtsveld en toen nog een keer. Ik vond het niet bedreigend, maar wel raar. En toen begon hij te dansen, door de hele coupe heen, draaiend over stangen, buitelingen maken, lenig als een aal. Een muziekje met beat stond aan, mensen keken lachend toe. Op het einde kwam hij wéér bij mij staan en pas toen begreep ik het. Het was een groet, dus ik balde mijn vuist óók en bracht die naar de zijne. Yes!, zei hij lachend, de metro stopte, de deuren gingen open en hij was weer verdwenen. Achteraf was het een leuke intro in de dynamiek van New York, waar ik van ben gaan houden.
Wanneer ik afgelopen weekend in New York was geweest, dan had ik misschien meegedaan aan het zingen en het aansteken van de Menora bij Columbus Circle. Er werd aangemoedigd om eigen menora’s mee te nemen en men was er voor zowel het leed van de Israëliërs als de Palestijnen. Misschien had ik de dag erop over de Brooklyn Bridge gelopen in een mars voor een staakt-de-vuren…
Maar ik ging naar een kerstmarkt in het Openluchtmuseum en kocht er iets wat me zowel aan een boomstam, als een zon, als aan een mandala doet denken, het is gemaakt van de gedroogde zaadjes uit dennenappels. Het hangt nu voor mijn raam, terwijl de regen en de wind rondom het huisje tikt en waait.
Zó knus! Ik ben al een week, ook in de kerstsfeer. Bij de kringloopwinkel was er, onverwachts voor mij, een kerstmarkt. Alles uitbundig versierd met sterren, ballen, pakjes, lichtjes en de koffie was gratis en medewerkers liepen er opgewekt rond in kerstkleding. Iedereen was behulpzaam en vriendelijk tegen elkaar, spontane praatjes op de banken bij de koffieautomaat. Dus ik sloeg er mijn slag.
Dit zijn de symbolen van deze Kerst. ( Na vijftien jaar een permanente kerststal in huis te hebben gehad, waaraan ik ook tal van blogjes wijdde, blijft het bij mij ingebakken om aan enige symboliek te doen, in deze adventstijd, volgens de christelijke kalender.)
Aldus: Een Engel; tussenfiguur en verbinder tussen het hemelse en het aardse. Een Venetiaanse Nar; over de gekte van de wereld, die zichzelf zo goed weet te maskeren. Een Kerstboompje, want ik wil ook lichtjes kunnen onsteken, zoals in New York. En dan nog twee herten en ballen , de kerstster van vorig jaar boven de nieuwe dennenappel-zaadjes-cirkel en buiten hoor ik nu ook vogeltjes tjilpen; mijn kerstsfeer is wel klaar. Je moet blijven dansen.
