Het rooster voor de voordeur weghalen en dan belletje trekken en kijken wat er gebeurd.
Hopen dat ze er met zijn allen indonderen.
Poepen op kranten, ze aan de randen in brand steken en weer belletje trekken.
Kijken hoe de shit, bij het verwoed wegstampen van het vuur, tot in het kruis van de broek omhoog naar boven spatte. Lachen!
Twee buitendeurknopppen met veters aan elkaar maken, weer belletje trekken en kijken hoe ze niet naar buiten konden.
"Ze": dat waren de 5 NSB families die in de buurt woonden. Oude wijkbewoners hebben alleen maar een grote dosis walging voor ze, nog steeds.
"Je zult maar een kind in zo'n familie zijn", opper ik. "Dan heb je een rotjeugd en daar heb je dan nu nog last van, waarschijnlijk. Arm kind, snapt niet waarom het in een spookhuis woont."
"Jaaa, daar heb je wel gelijk aan...mijn vader zat in het verzet."
Je hebt je eigen levenslot niet voor het kiezen; je krijgt het voor de kiezen.
