Sinterklaas is me dit jaar gepasseerd, alhoewel hij het weekend hiervoor toch nog even langskwam. We doen aan Sinterklaasdobbel, een hilarisch spel, waar een ieder afgeschreven spullen uit eigen huis verpakt en bij het dobbelen bij de ene gooi bijvoorbeeld alle pakjes die je tot dan toe vergaart hebt, aan je buurvrouw gegeven worden en bij een ander aantal ogen je één pakketje mag uitkiezen bij jezelf en definitief mag houden. Leuk als er iets bij zit wat je wilt, vreselijk als alles afschuwelijk is. Of iets afpakken, of ruilen met een ander en nog meer van die (on)gein.Er ging een wanstalige glazen tekkelfles rond, die iedereen gillend liever kwijt dan rijk was, een zelfbeschilderd paneel van de kursus abstrakt schilderen, waar je in eerste instantie nog iets van waardering over ventileert, maar later als alle remmen los zijn, je het zuchtend en steunend het liefst naar de overkant van de kring verwenst. Om iets van de Sint dit jaar over te houden, hier het volgende gedicht:
Sje mie nee
soms zit het toch mee
Vele mensen delen U mede
dat geluk komt van innerlijke vrede
Sress dat is iets voor de oenen
leef toch met het ritme der seizoenen
Ik kom er maar rond voor uit
Je mag het hebben de hele kluit.
In het Sinterklaaspapier had Sintra een oude Happinez verpakt. Lachen!
