Gisteren zat ik in de late stralen van de middagzon op een bankje op de begraafplaats. Op het gazon de zwarte lange schaduw van het kruis. Ik dacht: het kruis, het kruis, waar is dat op zijn mooist nou een symbool van? Ja, van verdriet en lijden én de ervaring daar weer uit te kunnen opstaan; te verrijzen. Toch een krachtig symbool. Vooral als je Jezus er niet aan ziet hangen, en het alleen een schaduw is in het groene gras.Zo'n begraafplaats is toch wel een aparte plek. Het was er stil. Een man en een vrouw liepen voorbij, met een dochtertje, denk ik, van ongeveer tien. Ze liepen naar het urnen-gedeelte. Daarachter kun je afbuigen richting kinderveld of naar rechts richting de heel oude graven, waar ook mijn open en oma liggen. Dat maakt toch uit: Ga je er een jong iemand of een heel oud iemand gedenken? Hoe bezwaard was dit drietal? Naar een verloren kind, een zusje of broertje, of naar een grootouder of nog verder weg in de familielijn? Er fietste een vrouw van mijn leeftijd voorbij met achter op de bagagedrager een doos vol violen.
Er vielen af en toe wat eikels naar beneden. Ja, het was al herfst, ondanks de heerlijk warme zon. Toen was er een plotseling geraas en gedoe in de boom. Twee eekhoorntjes roetsten langs de stam naar beneden. Die nootjes die vielen waren wellicht een welbewuste aktie: ze renden rond de boom en eentje verdween tussen de graven. De ander pakte een eikeltje en begon eraan te knabbelen. Op nog geen drie meter van me vandaan. Toen die ermee klaar was, keek ze rond. Parmantig, glinsterende kraaloogjes, grote rode staart omhoog. Ze kwam bij me zitten. Waarachtig, nog geen meter van me vandaan op het bankje!
Dat zijn leuke dingen voor de mensen. De eekhoorn is eén van mijn totemdieren in de Medicijnkaarten-filosofie van de Indianen. Ze is mijn totem van het Zuiden: het dier dat het kind in je beschermt, en je er aan wil herinneren om aards te zijn en te vertrouwen, zodat onschuld een deel van je persoonlijkheid blijft. De eekhoorn is daar een mooi symbool van, die ik wel helemaal bij me vind passen: je verzamelt voedsel voor wanneer het schaars wordt en je bewaart het op een veilige plek.
Een kluis. Ik ben een licht-zoeker en verzamelaar en bewaar dat allemaal en koester het in de kluis van mijn hart en hoop daar soms wat van uit te kunnen delen.
