Toen ik deze zomer terug kwam van vakantie en in het klooster vertelde dat ik 2 weken in Venetië had doorgebracht toen zei zuster B.: dan heb je zeker ook Donna Leon gelezen. Niet dus. Ik zag haar boeken wel overal in de etalages van boekhandels liggen, maar dat was in het Italiaans.- Nou ze gaan over een inspecteur, Brunetti, en die lost allemaal misdrijven in Venetië op en hij heeft een vrouw en die is professor in de Engelse literatuur aan de universiteit en ze kibbelen altijd wat met elkaar, heel leuk, het is een hele serie, ik ben er wel aan verslaafd, ze zijn in de bieb te krijgen.
Dus ik naar de bieb. Alleen al omdat ik benieuwd was waarom zuster B. ze zo leuk vindt. Ze is ook fan van Harry Potter en dat begrijp ik meteen: een held die de verlossing moet brengen en de tovenaarswereld moet bevrijden van Voldemort, het Slechte en het ultieme Kwaad. Ondertussen ben ik ook verslaafd aan Donna Leon. Het rekt mijn herinneringen aan mijn vakantie op: de sfeer van Venetië, in alle seizoenen, van een frisse lente tot een mistig half overstroomt St Marcoplein, de sfeer van de lagune, het strand en de zee bij het Lido: de boeken brengen me er meteen terug en voegen nieuwe plaatjes toe aan Venetië.
De vrolijke toeristen die ik er doorgaans zag, worden het zoete glazuur van een andersoortige donkere moddertaart die eronder ligt: familievetes waardoor er moorden plaatsvinden, de Afrikaanse straathandelaars die door de Sicilaanse maffia misbruikt worden, milieucriminaliteit omdat giftige stoffen stiekem in de lagune geloosd worden, illegale prostitutie met meisjes buiten Europa, kinderroof en baby handel, priesters die aan sexueel misbuik doen en andere duistere handeltjes hebben, en ga zo maar door.
Het allerleukste is het universum van commissaris Brunetti, waar je, zo gauw als je een boek openslaat en begint te lezen, in gezogen wordt: Hij is zelf een beetje sentimentele man, die daartegen vecht, met een vader die aan de alcohol was en een moeder die troost haalde uit het katholieke geloof. Zelf houdt hij zich voor dat hij te nuchter en te rationeel is om te geloven,maar zijn vrouw Paola die een rasechte atheïste is en gruwelt van alles wat met kerk en geloof te maken heeft, plaagt hem met zijn sentiment ervoor, en ja Brunetti loopt voor de rust en tegen de zon, nog weleens een kerk in om er te zitten nadenken.
In elk boek verheugt Brunetti er zich over om weer thuis met zijn gezin te lunchen en de Italiaanse gerechten die zijn vrouw dan bereid en die een goede kok is, worden uitgebreid beschreven. Net zoals signorina Elletra op zijn buro, een soort Miss Money Penny bij James Bond: iemand met wie hij altijd grapjes maakt en die heel goed is op de PC en stiekem allerlei dingen voor hem ontdekt door files te hacken. Dan heb je nog een ijdele ambitieuze baas, bij wie Brunetti precies weet wat hij moet doen en zeggen om hem te laten doen wat hij graag wil. Brunetti stelt zich bij hem dommig en onnozel op zodat zijn baas zich torenhoog verheven boven hem waant. Brunetti heeft ook twee kinderen, die gedurende de jaren allengs ouder worden en ook hun leefwereld is bron van vermaak, evenals zijn assistent Vianello die in zijn vrije tijd milieuactivist en vegetarisch is. De familie van zijn vrouw Paola hoort weer bij de Venetiaanse adel.
Al met al genoeg voedsel om je lekker te verliezen in een verhaal en me weer af en toe in Venetië te wanen, zeker met grijze dagen als deze.Ik ben net in eentje begonnen in het oorspronkelijke Engels en dan valt meteen op dat de Nederlandse vertaling aan ritme en compactheid heeft ingeboed. Wat de boeken ook sympathiek maakt is de notie dat bij elke misdaad de daders niet allemaal perfect gevonden en gepakt worden, Brunetti flink kan balen maar desondanks een levensgenieter is en van het leven houdt.
