Nog helemaal in de stemming van 'in de ban van de toekomst', zie blogje Kepler 22B, viel mijn oog op de dvd The Future is Wild. Hier heeft een heel team van wetenschappers (geologen, biologen, paleontologen, zoölogen etc. )zich gebogen over de vraag hoe de aarde er in een verre toekomst zou uitzien, als de mens en daarop allang verdwenen zijn. Die zijn dan vertrokken naar andere planeten zegt men hoopvol, en niet zonder meer uitgestorven.Men kijkt vooruit naar drie episodes: 5 miljoen jaar verder, 100 miljoen en 200 miljoen jaar. Alsof je je wat kan voorstellen bij dit soort getallen. Eigenlijk lijkt pakweg 1000 jaar verder me al helemaal onmogelijk, maar vooruit maar. Ik heb het eerste deel bekeken: 5 miljoen jaar verder.Met een voortdurende glimlach op mijn gezicht. De aarde is dan in een nieuwe ijstijd geraakt en er leven allemaal nieuwe soorten. Een aantal wetenschappers doet daar verslag van: van die nooit volwassen geworden jongens, zo'n soort sfeer hangt er rondom hen, die heel serieus hun nieuwste Lego-bouwwerk laten zien.
Ook de animaties zijn met de ogen van nu alweer wat klungelig. De film is van 2003 en dan zie je hoe snel de huidige techniek nieuw verzonnen werelden nog veel reeeler dan 8 jaar geleden, als bijna niet te onderscheiden meer van echt, kan realiseren. In de film rennen bijvoorbeeld een heel groot soort nieuwe rat over de toendra en dan struikelt er eentje en die valt in ene keer als een kartonnen popje op een bordspel om en staat weer razendsnel op: alleen maar mogelijk omdat een onzichtbare menselijke hand dit doet. Tegenwoordig weet men ook al die minieme bewegingen daartussen levensecht te animeren.
Alle nieuwe soorten die er dan zouden kunnen ontstaan, zijn afgeleid van huidige soorten, waar men heel sympathiek ervan uitgaat dat soorten die nu bijna op uitsterven staan door toedoen van de mens, dan royaal zullen overwinnen en de krachten hebben gebundeld in een nieuw soort. Zo is er bijvoorbeeld een heel grote witte sabeltand wolf, een kruising van de sabeltandtijger, de ijsbeer en de wolf.
Omdat de film uitgaat van huidige evolutiepatronen en de onderlinge afhankelijkheid van alle organismen met elkaar, roept de film vooral verwondering op over het Nu. Dat is de grootste verdienste ervan. Hoe bestaat het: dat intens grappige, ingenieuze, royale, ongelofelijke diverse van wat er allemaal op planeet aarde te vinden is! De Nederlandse commentaarstem is van Midas Dekkers en dat geeft het daarbij precies de juiste ironische ondertoon.
Ik weet niet of ik die andere delen nog ga bekijken. Ik kan beter mijn oog richten op echte natuurdocumentaires. Dan zie je wat er zich ergens op onze aardbol in werkelijkheid afspeelt. Jezelf als mens daar dan weer in projecteren kan bron zijn van een grote dosis zelfrelativering. Mens, waar maak je je allemaal zo druk om, stel je zelf niet zo centraal! Leer van de wereld om je heen: elk levend organisme, elke diersoort van de eencellige tot de heel grote, we zijn allemaal onderling van elkaar afhankelijk.
Wanneer je dood gaat zal er niks van je overblijven, behoudens de momenten waarin je een ander echt geraakt hebt en je hebt laten raken.Wanneer je vooral verdriet en gebrokenheid en negativiteit hebt gezaaid, dan zal men geneigd zijn om je zo snel mogelijk te vergeten. Wanneer er liefde en mededogen en zachtheid was dan zullen die herinneringen lang gekoesterd worden en zullen velen je nog een lange tijd met zich meedragen. Want de menselijke soort voedt zich uiteindelijk met echte verbondenheid, onbaatzuchtigheid en gratie.
